Ο μοναχός Αλύπιος Στυλίτης γεννήθηκε το 522 στην πόλη της Αδριανούπολης στην Παφλαγονία. Η μητέρα του, μια ευσεβής χριστιανή, χήρεψε νωρίς και, γνωρίζοντας τη θεϊκή κλήση του γιου της, ανέθεσε την ανατροφή του στον Θεόδωρο, Επίσκοπο της Αδριανούπολης. Κατά τη γέννηση του γιου της, η μητέρα είδε ένα υπέροχο όραμα, ολόκληρο το δωμάτιο ήταν γεμάτο με θεϊκή ακτινοβολία – ήταν ένας οιωνός της μελλοντικής δίκαιης ζωής του Αλύπιου.

Για τη θεϊκή του ζωή, ο επίσκοπος αφιέρωσε τον Άγιο Αλύπιο στην τάξη του διακόνου. Μια μέρα, ο μοναχός, ο οποίος συνόδευσε τον κύριό του στην Κωνσταντινούπολη, εμφανίστηκε σε ένα ονειρικό όραμα του ιερού μάρτυρα Ευφημίας και του είπε να επιστρέψει στην πατρίδα του και βρήκε μια εκκλησία προς τιμήν του Αγίου ονόματός της στη θέση ενός εγκαταλελειμμένου παγανιστικού νεκροταφείου. Ο μοναχός εκπλήρωσε τη θεϊκή οδηγία και έθεσε τα θεμέλια για μια ασκητική ζωή. Δίπλα στο ναό, στην ύπαιθρο, πάνω από έναν ειδωλολατρικό τάφο, ο Άγιος έχτισε τον εαυτό του έναν πυλώνα στον οποίο εργάστηκε για 53 χρόνια σε αδιάκοπες προσευχές στον Θεό, διδάσκοντας και διδάσκοντας πολλούς που έρχονται σε αυτόν.

Οι δαίμονες που ζούσαν στο παγανιστικό νεκροταφείο έβαλαν στον πειρασμό τον ασκητή, αλλά νίκησαν με την προσευχή και τη σταθερότητα του Αγίου, άφησαν αυτό το μέρος για πάντα. Για τα κατορθώματά του, ο εκλεκτός του Θεού απονεμήθηκε το γεμάτο χάρη δώρο της προφητείας, του εξορκισμού και της θεραπείας των παθήσεων. Μόλις 14 χρόνια πριν από το θάνατό του, ο άγιος δεν μπορούσε πλέον να σταθεί και, λόγω ασθένειας των ποδιών, βρισκόταν στο πλευρό του, υπομένοντας ταπεινά σοβαρά βάσανα και ευχαριστώντας ταπεινά τον Κύριο. Σταδιακά, δύο μοναστήρια εμφανίστηκαν κοντά στον πυλώνα: ένα αρσενικό και ένα θηλυκό, στο οποίο ο μοναχός εισήγαγε αυστηρούς μοναστικούς κανόνες και τους κυβέρνησε μέχρι το θάνατό του. Ο μοναχός Αλύπιος πέθανε το 640, σε ηλικία 118 ετών.