Αυτή η ιστορία μου είπε ένας φίλος που επέστρεψε πρόσφατα από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Ένα απόγευμα, περπατώντας κατά μήκος του αναχώματος, άκουσε την αγωνιώδη κραυγή ενός παιδιού. Το παιδί έκλαιγε με ενθουσιασμό-και ήταν ήδη αδύνατο να παραμείνει αδιάφορο. Σύντομα μια τέτοια εικόνα άνοιξε μπροστά στα μάτια του: ένα μικρό κορίτσι, 5-6 ετών, περιπλανήθηκε ανάμεσα σε ακριβά, ή μάλλον, πολυτελή αυτοκίνητα, και φώναξε δυνατά. Μέσα από αυτό το κλάμα, ήταν δυνατό να διακρίνω μερικές λέξεις - αλλά με όλη του την γνώση της αγγλικής γλώσσας, ο φίλος μου δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήθελε να πει αυτό το φτωχό κορίτσι. Ήρθε κοντά της και άρχισε να την ρωτάει γιατί έκλαιγε, τι συνέβη, πού είναι οι γονείς της; Το παιδί ήταν τόσο κακό, κυριολεκτικά πήγε σε υστερία — αλλά δεν έγινε σαφέστερο. Ήταν απαραίτητο να αναλάβουμε δράση — και, αφού κοίταξε γύρω, πήγε στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ, όπου μπορούσε να παραδώσει το κορίτσι στους φρουρούς για περαιτέρω διευκρίνιση της κατάστασης. Το κορίτσι αρνήθηκε να πάρει το χέρι του — αλλά ακολούθησε ακόμα. Και ξαφνικά, μέσα από τους λυγμούς της, συνειδητοποίησε τι έλεγε συνεχώς το παιδί: "Σίρι, Σίρι, πού είναι η μαμά μου; Σίρι, Σίρι, γιατί σιωπάς; Σίρι, Σίρι, πού πήγες; Σίρι, απάντησέ μου, σε παρακαλώ!»

"Ουάου! - ο φίλος μου σκέφτηκε με έκπληξη. — Το παιδί είναι τόσο συνηθισμένο να επικοινωνεί με τον Siri, αυτό το ρομπότ βοηθού φωνής, που δεν έχει πλέον ιδέα σε ποιον άλλο μπορεί να απευθυνθεί για λύση στο πρόβλημά του!»

Ευτυχώς, πριν φτάσει στο σούπερ μάρκετ, το κορίτσι είδε τη μητέρα της, η οποία παρασύρθηκε με κάποια ψώνια και άργησε λίγο. Το πρόβλημα λύθηκε, τα δάκρυα των παιδιών στεγνώνουν γρήγορα — αλλά αυτή η ιστορία με έκανε να σκεφτώ σκληρά.

Είμαστε περιτριγυρισμένοι από μεγάλο αριθμό διαφόρων ηλεκτρονικών βοηθών και δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε μια φυσιολογική ζωή χωρίς αυτούς. Αλλά όταν βλέπω στο αεροπλάνο πώς ένα βρέφος στο επόμενο κάθισμα με έκπληξη σπρώχνει ένα μικρό δάχτυλο σε ένα τυπωμένο περιοδικό και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η σελίδα δεν αναποδογυρίζει — θέλω πραγματικά να αλλάξω κάτι στη ζωή μας, ώστε τα παιδιά να μεγαλώσουν υγιή, γεμάτα, ικανά να επιβιώσουν ακόμη και χωρίς υπολογιστές και συσκευές, χωρίς πλυντήρια και φούρνους μικροκυμάτων. Μεγάλωσαν με τις δεξιότητες που μπορούν μόνο να τους κάνουν ευτυχισμένους. Σχεδόν η ικανότητα να σπρώχνεις τα δάχτυλα στην οθόνη είναι η πιο απαραίτητη μεταξύ τους!

Αρχικό άρθρο: https://radiovera.ru/vsemogushhaya-siri.html