Πόσο οικείο είναι να αγωνίζεσαι στον εαυτό σου με την κρίση των ανθρώπων για κακές πράξεις. Ή για αυτό που βλέπω ως κακές πράξεις. Πρόσφατα, συνειδητοποίησα ότι η κρίση είναι επίσης τρομερή προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πώς είναι αυτό;

Καταδίκη. Κρίση. Από τη ρίζα του δικαστηρίου. Αξιολόγηση. Αλλά δεν είναι πάντα αρνητικό. Μερικές φορές το δικαστήριο εκδίδει ψευδή αθώωση. Έτσι μερικές φορές προικίζουμε τους ανθρώπους με θετικές ιδιότητες, δημιουργούμε ιδανικά.

Ως δημοσιογράφος και σκηνοθέτης, έχω κάνει πολλά προγράμματα και ταινίες για ανθρώπους. Και πάντα προσπαθούσα να είμαι καλύτερος από εκείνους των συναδέλφων μου που είναι ωραίοι στο σετ και στη συνέχεια να κάνω ένα άσχημο πρόγραμμα, εκμεταλλευόμενοι την εμπιστοσύνη των χαρακτήρων τους.

Γι ' αυτό πάντα προσπαθούσα να δείχνω στους ανθρώπους εξαιρετικά καλούς. Αυτή η επίδειξη της ματαιοδοξίας μου έπαιξε ένα κακό αστείο.

Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν αρκετά όμορφα κίνητρα των χαρακτήρων μου να κολλάνε κάπου, όχι όμορφες πράξεις, τα ισοπέδωσα, δημιουργώντας μια ενιαία θετική εικόνα.

Αλλά έκανε καλό με αυτόν τον τρόπο; Μετά από όλα, αυτή είναι μια ανακριβής εικόνα. Είναι ακόμα ψέμα, λοιπόν;

Μετά τη μαγνητοσκόπηση, η σχέση μεταξύ των δημοσιογράφων παραμένει οι ήρωες. Μερικές φορές είναι δουλειά, μερικές φορές είναι φιλικό. Και εγώ, έχοντας ερωτευτεί την εικόνα της οθόνης ενός υπέροχου ανθρώπου, που δημιούργησα τον εαυτό μου, παραπλανήθηκα. Και μετά κάηκα περισσότερες από μία φορές, όταν αντιμετώπισα τον πραγματικό χαρακτήρα ενός ατόμου.

Ναι, σε κάποιο βαθμό δημιούργησα είδωλα. Κυβερνούσε το Δικαστήριο της. Αν και είναι απαλλακτικό. Και η κρίση είναι μόνο το δικαίωμα του Θεού.

Οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι. "Μην βασίζεστε σε πρίγκιπες, στους γιους των ανθρώπων..."Λέει στις Αγίες Γραφές. Αλλά αυτό δεν πρέπει να με σταματήσει από το να τους αγαπώ. Όπως είναι.

Το πρόγραμμα "ιδιωτική γνώμη" στο ραδιόφωνο Βέρα: radiovera.ru/ot-voskresenija-do-voznesenija-svetlana-bakulina.html