Πρόσφατα διάβασα το ρητό του Αγίου Νικολάου της Σερβίας: "το σώμα δεν μπορεί ούτε να αγαπά ούτε να μισεί. Το σώμα δεν μπορεί να αγαπήσει το σώμα. Η ικανότητα αγάπης ανήκει στην ψυχή. Όταν η ψυχή αγαπά το σώμα, δεν είναι αγάπη, αλλά επιθυμία, πάθος. Όταν η ψυχή δεν αγαπά την ψυχή στον Θεό, είναι είτε απόλαυση είτε κρίμα. Όταν η ψυχή στον Θεό αγαπά την ψυχή, ανεξάρτητα από την εμφάνιση, την ομορφιά, την ασχήμια, αυτό είναι αγάπη".

Καταπληκτικό, όπως μου φάνηκε, σε βάθος και Σοφία, οι γραμμές που μου έδωσαν το έδαφος για προβληματισμό. Πράγματι, υπάρχει ένας μοντέρνος ορισμός της αγάπης στον σύγχρονο κόσμο. Ακούγεται σαν "η αγάπη είναι χημεία". Ένα είδος έλξης που προκύπτει μεταξύ των ανθρώπων, φυσική έλξη, απλά πάθος. Και οι άνθρωποι συγκλίνουν σε αυτό, προσπαθούν να οικοδομήσουν σχέσεις, να παντρευτούν ή να παντρευτούν, ή ακόμα και να παντρευτούν, ενώ παίρνουν έναν όρκο αιώνιας αγάπης.

Γνωρίζω πολλά τέτοια παραδείγματα όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να δημιουργήσουν μια οικογένεια βασισμένη σε αυτήν την πολύ παθιασμένη ώθηση. Αλλά ακριβώς όπως προκύπτει μια ώθηση, μπορεί να εξαφανιστεί και τι είναι πίσω από αυτό; Απογοήτευση, καταστροφή, πόνος; Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανείς να κατηγορήσει. Οι άνθρωποι εξαπατήθηκαν όταν μπέρδεψαν το πάθος με την αγάπη. Μου φαίνεται ότι οι σχέσεις δεν μπορούν να δημιουργηθούν μόνο με αισθησιασμό. Είναι απαραίτητο να οικοδομήσουμε το μέλλον στην πνευματική εγγύτητα, στα κοινά συμφέροντα, στην ενότητα της κατανόησης των προσδοκιών κάποιου από το γάμο και την οικογένεια. Αυτό είναι ακριβώς το κύριο πράγμα. Και, όπως λένε, η" χημεία " μπορεί ξαφνικά να προκύψει και επίσης να περάσει γρήγορα. Ή μπορεί να προκύψει σε σχέση με άλλο άτομο... Και τότε πρέπει να χωρίσετε με το πρώτο;

Ο Κύριος δίνει σε κάθε άτομο μια αθάνατη, μοναδική ψυχή. Και όταν, με τη χάρη του Θεού, ξαφνικά βρείτε το "δικό σας" σε ένα άλλο, τότε πιθανότατα αυτό θα είναι το μέλλον σας. Και τότε όλα θα συμπέσουν — και θα υπάρξει αυτό το μοναδικό έδαφος της αγάπης, ανοιχτό μόνο για δύο, με βάση το κύριο πράγμα-στην πνευματική ενότητα. Και μόνο σε μια τέτοια αγάπη, κατά τη γνώμη μου, οι άνθρωποι θα μεγαλώσουν ο ένας στον άλλο, θα δυναμώσουν, θα αποκτήσουν δύναμη, θα χτίσουν, θα γεννήσουν παιδιά. Βοήθησέ μας σε αυτό, Κύριε! Επομένως, μου φαίνεται ότι όταν παντρεύεστε, και ακόμη περισσότερο, υποθέτοντας ότι θα παντρευτείτε με τον επιλεγμένο σας, πρέπει να προσπαθήσετε να αισθανθείτε όχι "χημεία", αλλά πνευματική ενότητα. Και επιστρέφοντας στα λόγια του Νικολάου της Σερβίας, "όταν η ψυχή αγαπά την ψυχή, αυτή είναι η αγάπη."Θέλω να μάθω αυτή την αγάπη και να εξηγήσω στα παιδιά μου που μεγαλώνουν ότι "η αγάπη δεν είναι χημεία". Και, μου φαίνεται, αν οι έφηβοι καταλάβουν την έννοια της αληθινής αγάπης από τη νεολαία τους, τη βάση της, δεν θα υπάρξουν απιστίες, διαζύγια, τότε το άτομο που θα επιλέξετε θα είναι πολύτιμο μία φορά και θα υπάρχουν "δύο σε μία σάρκα".

Το πρόγραμμα "ιδιωτική γνώμη" στο ραδιόφωνο Βέρα: radiovera.ru/ob-istinnoj-ljubvi-marija-chugreeva.html