Τον VIII αιώνα, ο αυτοκράτορας Λέων ο Ισαυριανός ανέστησε μια σκληρή δίωξη των ιερών εικόνων, η οποία συνεχίστηκε με το γιο και τον εγγονό του. Το 787, ενάντια σε αυτή την εικονοκλαστική αίρεση, η βασίλισσα Ιρίνα συγκάλεσε το έβδομο Οικουμενικό Συμβούλιο στη Νίκαια, στο οποίο εμφανίστηκαν 367 πατέρες.

Οικουμενικά Συμβούλια (εκ των οποίων υπήρχαν μόνο επτά) συγκεντρώθηκαν για να διευκρινίσουν ζητήματα πίστης, παρεξήγηση ή ανακριβής ερμηνεία των οποίων προκάλεσε αναταραχή και αίρεση στην εκκλησία. Τα Συμβούλια επεξεργάστηκαν επίσης τους κανόνες της εκκλησιαστικής ζωής. Στα τέλη του VIII αιώνα, εντοπίστηκε μια νέα αίρεση στην εκκλησία — εικονοκλάσμα. Οι εικονοκλάστες αρνήθηκαν το σεβασμό της γήινης ιερότητας της Μητέρας του Θεού και των Αγίων των αγίων του Θεού και κατηγόρησαν τους Ορθόδοξους ότι λατρεύουν ένα δημιουργημένο πλάσμα — μια εικόνα. Ένας σκληρός αγώνας προέκυψε γύρω από το ζήτημα του σεβασμού των εικόνων. Πολλοί πιστοί σηκώθηκαν για να υπερασπιστούν το ιερό, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε σοβαρές διώξεις.

Όλα αυτά απαιτούσαν να δοθεί η πλήρης διδασκαλία της Εκκλησίας για την εικόνα, να οριστεί σαφώς και σαφώς, αποκαθιστώντας το σεβασμό των εικόνων στο ίδιο επίπεδο με το σεβασμό του Τιμίου Σταυρού και του Ιερού Ευαγγελίου.

Οι Άγιοι Πατέρες της έβδομης Οικουμενικής Συνόδου συγκέντρωσαν την εμπειρία της εκκλησίας για την προσκύνηση των ιερών εικόνων από τους πρώτους χρόνους, την δικαιολόγησαν και διατύπωσαν το δόγμα της λατρείας των εικόνων για όλες τις εποχές και για όλους τους λαούς που διακηρύσσουν την ορθόδοξη πίστη. Οι Άγιοι Πατέρες διακήρυξαν ότι η λατρεία των εικόνων είναι ο νόμος και η παράδοση της Εκκλησίας, καθοδηγείται και εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα που ζει στην εκκλησία. Η απεικόνιση των εικόνων είναι αδιαχώριστη από την αφήγηση του Ευαγγελίου. Και αυτό που μας λέει ο λόγος του Ευαγγελίου μέσω της ακοής, η εικόνα δείχνει το ίδιο μέσω της εικόνας.

Το έβδομο Συμβούλιο ενέκρινε ότι η εικονογραφία είναι μια ειδική μορφή αποκάλυψης της Θείας πραγματικότητας και μέσω της θείας υπηρεσίας και της εικόνας, η θεία αποκάλυψη γίνεται ιδιοκτησία των πιστών. Μέσω της εικόνας, καθώς και μέσω της Αγίας Γραφής, όχι μόνο μαθαίνουμε για τον Θεό, γνωρίζουμε τον Θεό.μέσω των εικόνων των αγίων του Θεού, αγγίζουμε τον μεταμορφωμένο άνθρωπο, έναν συμμετέχοντα στη Θεία ζωή. μέσω της εικόνας λαμβάνουμε την αγιαστική χάρη του Αγίου Πνεύματος. Κάθε μέρα Η ιερή Εκκλησία δοξάζει τις εικόνες της Μητέρας του Θεού, γιορτάζει τη μνήμη των αγίων του Θεού. Οι εικόνες τους τοποθετούνται μπροστά μας σε ένα αναλόγιο λατρείας και η ζωντανή θρησκευτική εμπειρία του καθενός από εμάς, η εμπειρία της σταδιακής μεταμόρφωσής μας μέσω αυτών, μας κάνει πιστά παιδιά της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και αυτή είναι η αληθινή ενσάρκωση στον κόσμο των έργων των Αγίων Πατέρων του VII Οικουμενικού Συμβουλίου. Γι ' αυτό, από όλες τις νίκες σε μια ποικιλία αιρέσεων, μόνο η νίκη επί της εικονομαχίας και η αποκατάσταση της λατρείας των εικόνων ανακηρύχθηκε θρίαμβος της Ορθοδοξίας. Και η πίστη των πατέρων των επτά Οικουμενικών Συνόδων είναι το αιώνιο και αμετάβλητο θεμέλιο της Ορθοδοξίας.

Και δοξάζοντας τη μνήμη των Αγίων Πατέρων της έβδομης Οικουμενικής Συνόδου, πρέπει να θυμόμαστε ότι σε αυτούς είμαστε υποχρεωμένοι να ευχαριστήσουμε για το γεγονός ότι οι ναοί και τα σπίτια μας είναι αφιερωμένα με ιερές εικόνες, για το γεγονός ότι τα ζωντανά φώτα των λαμπτήρων λάμπουν μπροστά τους, ότι προσκυνούμε μπροστά στα ιερά λείψανα και το θυμίαμα του θυμιάματος ανυψώνει τις καρδιές μας στον ουρανό. Και η ευγνωμοσύνη της αποκάλυψης από αυτά τα ιερά γέμισε πολλές και πολλές καρδιές με αγάπη για τον Θεό και πνευματοποίησε ένα πνεύμα που είχε ήδη πεθάνει εντελώς στη ζωή.