Υπάρχουν δεκάδες ορισμοί της ευτυχίας. Θέλω να προσθέσω κάτι ακόμα. Ή, πιο συγκεκριμένα, να σκεφτούμε το περίφημο ρητό του Κομφούκιου: "ευτυχία είναι όταν σε καταλαβαίνουν, μεγάλη ευτυχία είναι όταν σε αγαπούν, πραγματική ευτυχία είναι όταν αγαπάς". Η σημασιολογική έμφαση εδώ προφανώς πέφτει στις τελευταίες λέξεις: "Η αληθινή ευτυχία είναι όταν αγαπάς". Ευλογημένος είναι αυτός που βρήκε τέτοια ευτυχία! Είναι πραγματικά ασύγκριτο με οτιδήποτε!

Αλλά μερικές φορές συμβαίνει ότι ένα άτομο δεν έχει εσωτερική ζεστασιά και ενέργεια στην ψυχή του, η πηγή της αγάπης εξαφανίζεται. Εάν θέλετε και δεν μπορείτε να ζεστάνετε κανέναν, θα πρέπει να απαλλαγείτε από τα δεσμά πάγου μόνοι σας! Και τότε οι αρχικές λέξεις "ευτυχία είναι όταν κατανοείτε" γίνονται ζωτικής σημασίας. Θα ήθελα ακόμη να διευκρινίσω, η ευτυχία είναι όταν αρχίζετε να καταλαβαίνετε τον εαυτό σας.

Μου θυμίζει μια περιγραφή μιας ευτυχισμένης ημέρας ή, καλύτερα να πω, μια ευτυχισμένη βραδιά στη ζωή ενός ατόμου με το οποίο γνωρίζω από πρώτο χέρι. Αυτό το άτομο έχει τα πάντα: μια υπέροχη οικογένεια, μια καλή δουλειά, φιλικές σχέσεις με συναδέλφους. Και ένα αρκετά μεγάλο διαμέρισμα, ένα εξοχικό σπίτι και ένα αυτοκίνητο. Αλλά το παράδοξο: σε κάποιο σημείο, το αίσθημα της ευτυχίας εξαφανίστηκε, η σύνδεση με τον έξω κόσμο εξαφανίστηκε. Όλα του φαίνονταν ρουτίνα, χωρίς νόημα.

Γιατί συνέβη αυτό; Ήθελα να πάρω μια απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Και το πήρα από αυτή την ιστορία για ένα χαρούμενο βράδυ.

Όλα ξεκίνησαν με το γεγονός ότι ένας συνάδελφος κάλεσε τον φίλο μου να περπατήσει μαζί στο μετρό μετά τη δουλειά, περίμενε υπομονετικά μέχρι να τελειώσει την επιχείρησή του. Αγαπητέ, μιλούσαν για κάτι όλη την ώρα, δεν φαινόταν τίποτα ιδιαίτερο, αλλά η συζήτηση αποδείχθηκε ζεστή και ειλικρινής. Στο μετρό, χώρισαν με χαμόγελο και ευγενικά λόγια.

Και μετά έγινε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Ο φίλος μου περιπλανήθηκε χωρίς συντρόφους, αλλά και χωρίς το κρύο της μοναξιάς. Η ζεστασιά μιας πρόσφατης συνομιλίας με έναν συνάδελφο παρέμεινε στην ψυχή μου. Υπήρχε μια ευκαιρία να σκεφτείτε ήρεμα για τη δουλειά σας, για την οικογένειά σας και, πολύ σημαντικό, για τον εαυτό σας, τις επιθυμίες σας, τη θέση σας σε αυτόν τον κόσμο. Δυστυχώς, σε έναν κανονικό αγώνα στη διαδρομή "σπίτι — εργασία — σπίτι", μια τέτοια ευκαιρία γι ' αυτόν ήταν εξαιρετικά σπάνια και δεν χρησιμοποίησε πάντα αυτή την ευκαιρία.

Και τότε οι σκέψεις της ζωής τελείωσαν. Ο φίλος μου απλώς σκεφτόταν τον κόσμο γύρω του, κοιτούσε τον ουρανό, κοιτούσε σπίτια, καταστήματα και πρόσωπα περαστικών. Και ξαφνικά ήρθε ένα εκπληκτικό αίσθημα ελευθερίας, πτήσης, ευτυχίας, εσωτερικής ειρήνης και δύναμης, το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν υπήρχε εδώ και πολύ καιρό... Πιο κοντά στη νύχτα, μίλησε χαρούμενα και χαρούμενα με τη γυναίκα του στο τηλέφωνο, έκανε σχέδια για παιδιά. Η σύνδεση με τον κόσμο έχει αποκατασταθεί.

Η ιστορία του φίλου μου είναι αρκετά μπανάλ. Και το συμπέρασμα από αυτό φαίνεται να μην είναι πρωτότυπο: "το κλειδί για την ευτυχία σας δεν είναι μόνο όταν είστε κατανοητοί. Το κλειδί είναι μέσα σου, στην καρδιά σου, στην κατανόηση του εαυτού σου, στην αποδοχή του εαυτού σου, στις απλές, νόμιμες επιθυμίες σου. Για να αγαπάς τους άλλους, να τους δίνεις τον εαυτό σου, πρέπει να έχεις κάτι που μπορείς να δώσεις. Και για αυτό πρέπει να μάθετε να αφιερώνετε χρόνο στον εαυτό σας, να μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας".

Δυστυχώς, αυτό το συμπέρασμα δεν είναι προφανές σε όλους. Συχνά σε συνομιλίες μπορείτε να ακούσετε ένα τέτοιο απόσπασμα "αγαπάτε τον πλησίον σας ως τον εαυτό σας". Επιπλέον, πολλοί παρατηρούν σε αυτή την εντολή του Χριστού μόνο τις πρώτες λέξεις "αγαπάς τον πλησίον σου". Δεν σκέφτονται την ανάγκη να αγαπούν τον εαυτό τους. Πρόσφατα, έμπειροι ιερείς και ψυχολόγοι έχουν τραβήξει όλο και περισσότερο την προσοχή μας στο δεύτερο μέρος της εντολής — "ως τον εαυτό σας".

Μου φαίνεται ότι είναι η πλήρης αντίληψη της εντολής του Χριστού που είναι το κλειδί για αυτή την πολύ πραγματική ευτυχία, "όταν αγαπάς".