Ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε την επιθυμία ότι, ξεκινώντας από το 2025, όταν η ημερομηνία του εορτασμού του Πάσχα συμπίπτει για όλες τις χριστιανικές ονομασίες, θα γιορτάζεται από κοινού από όλους τους οπαδούς του Χριστού. Ο ποντίφικας το είπε αυτό σε συνάντηση με εκπροσώπους της Διεθνούς Θεολογικής Επιτροπής του Βατικανού, αναφέρει η υπηρεσία Τύπου της Αγίας Έδρας.

Ο Πάπας θεωρεί προνοητικό ότι ο κοινός εορτασμός της Ανάστασης του Χριστού το 2025 πέφτει στην 1700η επέτειο της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, που πραγματοποιήθηκε το 325 στην πόλη της Νίκαιας. 

"Πώς δεν μπορούμε να θυμηθούμε την εξαιρετική σημασία αυτού του Ιωβηλαίου στο δρόμο προς την πλήρη ενότητα των Χριστιανών; - είπε ο ποντίφικας. − Όχι μόνο, στην πραγματικότητα, το σύμβολο της Νίκαιας ενώνει τους μαθητές του Ιησού, αλλά το 2025 η ημερομηνία του εορτασμού του Πάσχα θα συμπέσει προνοητικά για όλες τις χριστιανικές ονομασίες. Πόσο υπέροχο θα ήταν αν αυτό έγινε μια συγκεκριμένη αρχή της πάντα κοινής γιορτής του Πάσχα!» 

Απευθυνόμενος στους εκπροσώπους της Θεολογικής Επιτροπής, ο Πάπας Φραγκίσκος ζήτησε την "επαναλειτουργία του Καθεδρικού Ναού της Νίκαιας". Σε αυτό το Συμβούλιο καθιερώθηκε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να γιορτάζουν το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία. Η ημερομηνία της ισημερίας υπολογίζεται διαφορετικά σε διαφορετικές εκκλησίες. Σήμερα, υπάρχουν τρία ημερολογιακά συστήματα μεταξύ των Χριστιανικών Εκκλησιών: Ιουλιανός, Γρηγοριανός και νέος Ιουλιανός.

Το Ιουλιανό ημερολόγιο αναπτύχθηκε από Αλεξανδρινούς αστρονόμους και εισήχθη την 1η Ιανουαρίου 45 π.χ. από τον αυτοκράτορα Ιούλιο Καίσαρα. Υπήρχαν 12 μήνες σε αυτό το ημερολόγιο, το έτος άρχισε την 1η Ιανουαρίου και ήταν 365 ημέρες. Επιπλέον, εφευρέθηκε ένα σύστημα άλματος, το οποίο είναι γνωστό σε εμάς από το σύγχρονο ημερολόγιο. Σήμερα, το Ιουλιανό ημερολόγιο χρησιμοποιείται από ορισμένες ορθόδοξες εκκλησίες-ρωσική, γεωργιανή, Σερβική, πολωνική, Ιερουσαλήμ, καθώς και Ανατολική – Κοπτική και αιθιοπική.

Το Γρηγοριανό Ημερολόγιο χρησιμοποιείται από τις καθολικές και Προτεσταντικές Εκκλησίες. Εγκρίθηκε από τον Πάπα Γρηγόριο Γ το 1582. Ο σκοπός της εισαγωγής του νέου ημερολογίου ήταν να επιστρέψει την ημέρα της εαρινής ισημερίας στην ημερομηνία της 21ης Μαρτίου, η οποία υποδείχθηκε κατά την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. 

Λόγω του γεγονότος ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο όχι ακριβώς 365 ημέρες, αλλά λίγο περισσότερο, υπάρχει ένα σφάλμα και τα αστρονομικά γεγονότα μπορεί να μετατοπιστούν. Η ημερομηνία της εαρινής ισημερίας, η ημέρα που ο άξονας της γης είναι αυστηρά κάθετος στον ήλιο, έχει επίσης μετατοπιστεί. Η μεταρρύθμιση του Πάπα Γρηγόριου σχεδιάστηκε για να διορθώσει αυτές τις μετατοπίσεις που προκύπτουν και να επιστρέψει τα αστρονομικά γεγονότα "στην παλιά τους θέση" ξανά.

Η διαφορά στις ημερομηνίες μεταξύ του Γρηγοριανού και του Ιουλιανού ημερολογίου αυξήθηκε σταδιακά, και το 1923 ο Πατριάρχης Μελέτιος Δ της Κωνσταντινούπολης συγκάλεσε μια Οικουμενική Σύνοδο, στην οποία εισήχθη το νέο Ιουλιανό ημερολόγιο. Το νέο Ιουλιανό ημερολόγιο θα συμπέσει πλήρως με το Γρηγοριανό ημερολόγιο στα επόμενα 800 χρόνια (μέχρι το έτος 2800). Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες που έχουν μεταβεί στο νέο Ιουλιανό ημερολόγιο γιορτάζουν τις μη μεταβατικές αργίες σύμφωνα με τις Γρηγοριανές ημερομηνίες, αλλά η Ημέρα του Πάσχα υπολογίζεται σύμφωνα με το Αλεξανδρινό Πασχαλινό ημερολόγιο, ένα σύστημα που βασίζεται στο ιουλιανό ημερολόγιο.

Το νέο Ιουλιανό ημερολόγιο χρησιμοποιείται στις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, της Κύπρου, της Ελλάδας, της Πολωνίας, της Ρουμανίας, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας, της Αλβανίας και της Βουλγαρίας.