Τις προάλλες, ένας οδηγός ταξί μπήκε σε συνομιλία μαζί μου, ο οποίος άρχισε να διαμαρτύρεται για τα μικρά παιδιά του "που δεν έρχονται για ένα λεπτό" από ένα smartphone και tablet. Η κατάσταση έχει προχωρήσει τόσο πολύ που αυτός και η σύζυγός του απλά δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να πάρουν gadgets από τον πρώτο και τον τρίτο γκρέιντερ τους, χωρίς φόβο πραγματικής υστερίας και τρομερής δυσαρέσκειας, που μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες.

Έτσι, στην ερώτησή μου, γιατί δεν παίρνει το smartphone μακριά από τον γιο του, ο θλιβερός πατέρας δεν μπορούσε πραγματικά να απαντήσει.

Και η απάντηση είναι πολύ απλή: οι περισσότεροι σύγχρονοι γονείς, μερικές φορές χωρίς να το συνειδητοποιούν, έχουν αποδεχτεί ολόψυχα τα δυτικά μοντέλα σχέσεων με τα παιδιά τους, τα οποία βασίζονται σε πολλά πολύ αδιαμφισβήτητα αξιώματα.

Το πρώτο αξίωμα, το οποίο υπονομεύει ανεπαίσθητα όλη την παιδαγωγική, βασίζεται σε μια μάλλον απλή και ελκυστική, όπως φαίνεται, δήλωση της διατριβής ότι ένα άτομο είναι φυσικά διατεθειμένο στην καλοσύνη και τη δημιουργικότητα και είναι απαραίτητο μόνο να δημιουργηθούν συνθήκες για να συνειδητοποιήσει όλα τα θετικά πράγματα που έχει στην ψυχή του.

Λοιπόν, το δεύτερο αξίωμα, το οποίο προκύπτει άμεσα από το πρώτο, επιβεβαιώνει την ανάγκη για λεγόμενες σχέσεις "εταιρικής σχέσης" με τα παιδιά τους. Σχέσεις στις οποίες οι έννοιες της ιεραρχίας και της υπακοής στους πρεσβύτερους ισοπεδώνονται ή καθίστανται εντελώς περιττές.

Ακόμη και με ένα μικρό παιδί, στο πλαίσιο μιας τέτοιας σχέσης, θα πρέπει πάντα και αποκλειστικά να διαπραγματευτείτε τα πάντα, και απαγορεύσεις, συγχωρήστε την ταυτολογία, απαγορεύονται.

Μια τέτοια δήλωση της ερώτησης, στην πραγματικότητα, ακυρώνοντας την άποψη του παιδιού ως αντικείμενο εκπαίδευσης, τελικά καταστρέφει ουσιαστικά ολόκληρη την παιδαγωγική, καθιστώντας τον περιττό αταβισμό.

Μερικές φορές μου φαίνεται ότι οι γονείς ωθούνται σε σχέσεις "συνεργατών" με τα παιδιά τους όχι τόσο από κάποια θεωρητικά αξιώματα όσο από τη στοιχειώδη τεμπελιά, στην οποία είναι ευκολότερο για μια μητέρα να βάλει ένα παιδί μπροστά στην τηλεόραση και να του δώσει ένα smartphone για να "κρεμάσει" στα ίδια τα κοινωνικά δίκτυα και να δει φωτογραφίες μεσημεριανού γεύματος που δημοσιεύτηκε από

Μερικές φορές ένας πονηρός δαίμονας ψιθυρίζει στους γονείς που μάταια θέλουν να τους αρέσουν πάντα τα παιδιά τους: "οι απαγορεύσεις δεν είναι μόνο επιβλαβείς για την ανάπτυξη μιας ελεύθερης προσωπικότητας, αλλά θα χαλάσουν επίσης τη σχέση σας για το υπόλοιπο της ζωής σας ... θέλετε να διατηρήσετε μια σχέση με ένα παιδί και να μην καταλήξετε σε γηροκομείο; Φροντίστε το παιδί σας και δώστε του αυτό που απαγορεύουν οι άλλοι γονείς".

Φυσικά, αυτή είναι μια μεγάλη και πονηρή εξαπάτηση. Οι απόφοιτοι σχολείων και Πανεπιστημίων θυμούνται πάντα αυστηρούς δασκάλους και καθηγητές με χαρά και ευγνωμοσύνη. Αθλητές-αυστηροί προπονητές. Αυστηρή, παρεμπιπτόντως, όχι μόνο στους μαθητές, αλλά και, πρώτα απ ' όλα, στον εαυτό τους.

Και οι επιτυχημένοι, πνευματικά και υλικά συνειδητοποιημένοι άνθρωποι είναι αυστηροί, αλλά δίκαιοι και αγαπητοί γονείς που είναι σε θέση να προστατεύσουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους από τις επιπτώσεις του προφανούς κακού, οι συνέπειες των οποίων μπορούν ήδη να συγκριθούν με την τοξικομανία, εκτός εάν το σώμα καταστραφεί πιο αργά.

Εκτός από τα παιχνίδια στον υπολογιστή, ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η απεριόριστη πρόσβαση στο Διαδίκτυο, το οποίο στην καλύτερη περίπτωση στεγνώνει τον εγκέφαλο, έτσι ώστε το παιδί να μην ενδιαφέρεται εντελώς για τη διαδικασία της γνώσης (επιπλέον, έχει ένα είδος ψευδαίσθησης παντογνωσίας, επειδή έχει δει τόσους ιστότοπους και ιστολόγια).

Και στη χειρότερη περίπτωση, ένα παιδί μπορεί να μολύνει τόσο το μυαλό και την καρδιά που ποτέ δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει μια πλήρη και ευτυχισμένη οικογένεια.

Αγαπητοί φίλοι, θα είμαστε προσεκτικοί σε αυτό το ζήτημα και θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι ένας καλός γονέας σε ορισμένες περιπτώσεις θα πρέπει να είναι έτοιμος να προκαλέσει οδυνηρή ταλαιπωρία στο παιδί του, να γίνει γι ' αυτόν για λίγο ένας σκληρός χειρούργος που δεν φοβάται να κόψει το σάπιο μέρος του σώματός του για να σώσει ολόκληρο το σώμα.

Αρχικό άρθρο: http://portal-logos.ru/index.php/deti-i-vospitanie/deti-i-vospitanie/item/1512-stat-khirurgom-dlya-svoikh-detej