Ο σύγχρονος άνθρωπος αφιερώνει τεράστιο μέρος του χρόνου του στο Διαδίκτυο. Προσκολλημένος στην εικονική επικοινωνία σε κοινωνικά δίκτυα και φόρουμ, υποκύπτει ταυτοχρόνως εύκολα στην ψευδαίσθηση της ανωνυμίας και δοκιμάζει διάφορα προσωπεία συμπεριφοράς. Όλα αυτά οδηγούν σε μια πολυδιασπασμένη ύπαρξη της προσωπικό-τητας, της στερεί την εσωτερική ακεραιότητα. Πιστεύ-ουν κάποιοι ότι το Διαδίκτυο τους απαλλάσσει από την ευθύνη για τις πράξεις και τα λόγια τους, αφού κανείς δε βλέπει το πρόσωπό τους μπροστά στην οθόνη και μπορούν να κρύβοονται από τους άλλους πίσω από ένα επινοημένο όνομα, ένα nickname (ψευδώνυμο). Και στη συνέχεια, έχο-ντας εκτοξεύσει στον συνομιλητή τους όλα τα αρνητικά τους συναισθήματα, έχοντας προσβάλει κάποιους, μπορούν απλώς να απενεργοποιήσουν τον υπολογιστή και να μην επισκεφθούν ποτέ ξανά αυτήν την ιστοσελίδα. Ορισμένοι, κατά την  εξομολόγηση, μετανοούν μόνο για τις αμαρτίες που διέπραξαν στην πραγματική ζωή, διαγράφοντας από τη μνήμη τους όλες τις περιπέτειές τους στο Διαδίκτυο, σαν να μην ήταν οι ίδιοι, που τις επέλεξαν.

Ζώντας στην κοινωνία της πληροφορίας, χρησιμοποι-ώντας το Διαδίκτυο και άλλα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας κι εμείς επίσης δεχόμαστε τους πειρασμούς της εποχής μας. Όμως θα μείνουμε ενεργοί οι ίδιοι και θα βοηθήσουμε και τους άλλους να μην πέσουν στο δίχτυ των πειρασμών. Θα επαγρυπνούμε και όσον αφορά τα δικά μας λόγια και τις πράξεις μας, ἵνα ἐκκόψω τὴν ἀφορμὴν τῶν θελόντων ἀφορ-μήν (2 Κορ. 11, 12), ώστε να μην βεβηλώνεται το όνομα του Θεού και να μην ατιμάζεται η πίστη μας.

Εισήγηση σε Επισκοπική Σύναξη στη Μόσχα, 28 Δεκεμβρίου 2012