Η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης δόξασε τους πρεσβυτέρους Γερβάσιο (Παρασκευόπουλο) και Αθανάσιο (Χαμακιώτη)

Η Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης δόξασε μπροστά στους Αγίους δύο πρεσβύτερους του εικοστού αιώνα: τον Αρχιμανδρίτη Γερβάσιο (Παρασκευόπουλος, 1877-1964) και τον Ιερομόναχο Αθανάσιο (Χαμακιώτης, 1891-1967). Η αντίστοιχη απόφαση ελήφθη στις 16 Νοεμβρίου από τη Σύνοδο της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης μετά από πρόταση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, αναφέρει orthodoxtimes.com .

Ο γέροντας Γερβάσης είναι μια από τις πιο εξέχουσες θρησκευτικές και πολιτιστικές προσωπικότητες στην ιστορία της Πάτρας του εικοστού αιώνα. Ο μελλοντικός γέροντας γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1877 στο χωριό Νυμφασία της Πελοποννήσου. Σε ηλικία 13 ετών, έγινε αρχάριος στο κοντινό μοναστήρι της Παναγίας-Κερνίτσας. Το 1987 εισήλθε στο μοναστήρι του Γιροκομίου στην πόλη της Πάτρας, όπου στη συνέχεια έζησε όλη του τη ζωή. Το 1905 αποφοίτησε από το Ιεροταφείο και έγινε πνευματικό παιδί του Μεγάλου Αγίου Νεκταρίου της Αίγινας. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913 υπηρέτησε ως ιερέας. Μετά το 1922, όταν οι Έλληνες εκδιώχθηκαν από τη Μικρά Ασία, ο πατέρας Γερβάσης φρόντισε μια κοινότητα χιλιάδων Ελλήνων προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα. Έγινε διάσημος για φιλανθρωπικά έργα και ίδρυσε αρκετές κατηχητικές σχολές. Η λατρεία του πατέρα Γκερβάσι άρχισε στην πόλη μετά το θάνατό του το καλοκαίρι του 1964. Το 2014, τα λείψανα του μεταφέρθηκαν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο σχολείο που ίδρυσε στην Πάτρα.

Ο γέροντας Αθανάσιος (όνομα γέννησης – Γιώργος Χαμακιώτης) γεννήθηκε το 1891 σε ορεινό χωριό του Δήμου Καλαβρύτων στα βορειοδυτικά της Πελοποννήσου. Έγινε αρχάριος σε ηλικία 15 ετών. Έγινε μοναχός με το όνομα Αθανάσιος, αποφοίτησε από το σεμινάριο και χειροτονήθηκε ιερέας σε ηλικία 30 ετών. Αφού υπηρέτησε σε διάφορες εκκλησίες της Αττικής, το 1936 διορίστηκε εφημέριος στο μικρό παρεκκλήσι της Παναγίας Νερατιώτισσας, στο προάστιο Αμαρουσίου της Αθήνας, όπου παρέμεινε μέχρι το 1963. Χάρη στη διακονία του, αυτή η εκκλησία έγινε διάσημη σε όλη την Ελλάδα. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του, έζησε στο μικρό μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμένης, το οποίο έχτισε ο ίδιος στην Αττική. Πέθανε στις 17 Αυγούστου 1967 και θάφτηκε στο μοναστήρι. Τα κελιά του, τα προσωπικά του αντικείμενα και τα λείψανα του παραμένουν εκεί μέχρι σήμερα.