Οι Άγιοι Ίσοι προς Αποστόλους πρώτοι δάσκαλοι και διαφωτιστές των Σλάβων, αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος, προέρχονταν από μια ευγενή και ευσεβή οικογένεια που ζούσε στην ελληνική πόλη της Θεσσαλονίκης. Ο Άγιος Μεθόδιος ήταν ο μεγαλύτερος από τους επτά αδελφούς, ο Άγιος Κωνσταντίνος (Κύριλλος είναι το μοναστικό του όνομα) ήταν ο νεότερος. Ο Άγιος Μεθόδιος ήταν αρχικά στη στρατιωτική τάξη και ήταν ο κυβερνήτης μιας από τις σλαβικές κυριαρχίες που υπάγονταν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, προφανώς βουλγαρική, η οποία του έδωσε την ευκαιρία να μάθει τη σλαβική γλώσσα. Αφού έμεινε εκεί για περίπου 10 χρόνια, ο Άγιος Μεθόδιος έγινε μοναχός σε ένα από τα μοναστήρια του Ολύμπου. Από μικρή ηλικία, ο Άγιος Κωνσταντίνος διακρίθηκε από μεγάλες ικανότητες και σπούδασε μαζί με τον νεαρό αυτοκράτορα Μιχαήλ με τους καλύτερους δασκάλους της Κωνσταντινούπολης, συμπεριλαμβανομένου του Φωτίου, του μελλοντικού Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης. 

Ο Άγιος Κωνσταντίνος κατανόησε τέλεια όλες τις επιστήμες της εποχής του και πολλές γλώσσες, μελέτησε ιδιαίτερα επιμελώς τα έργα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Για τη νοημοσύνη και την εξαιρετική γνώση του, ο Άγιος Κωνσταντίνος έλαβε το ψευδώνυμο του φιλόσοφου (σοφός). Στο τέλος της διδασκαλίας, ο Άγιος Κωνσταντίνος πήρε το βαθμό του ιερέα και διορίστηκε φύλακας της Πατριαρχικής Βιβλιοθήκης στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας, αλλά σύντομα έφυγε από την πρωτεύουσα και μπήκε κρυφά σε ένα μοναστήρι. Βρέθηκε εκεί και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, και αναγνωρίστηκε ως δάσκαλος φιλοσοφίας στην Ανώτατη Σχολή της Κωνσταντινούπολης. Η σοφία και η δύναμη της πίστης του ακόμα πολύ νεαρού Κωνσταντίνου ήταν τόσο μεγάλη που κατάφερε να νικήσει τον ηγέτη των εικονομαχικών αιρετικών Annius στη συζήτηση. Μετά από αυτή τη νίκη, ο Κωνσταντίνος στάλθηκε από τον αυτοκράτορα για να συζητήσει για την Αγία Τριάδα με τους Σαρακηνούς (μουσουλμάνους) και επίσης κέρδισε. Επιστρέφοντας, ο Άγιος Κωνσταντίνος αποσύρθηκε στον αδελφό του Άγιο Μεθόδιο στον Όλυμπο, περνώντας χρόνο σε αδιάκοπη προσευχή και διαβάζοντας τα έργα των Αγίων Πατέρων.
Σύντομα ο αυτοκράτορας κάλεσε και τους δύο ιερούς αδελφούς από το μοναστήρι και τους έστειλε στους Χαζάρους για ευαγγελικό κήρυγμα. Στο δρόμο, σταμάτησαν για λίγο στην πόλη Κορσούν, προετοιμάζοντας ένα κήρυγμα. Εκεί οι άγιοι αδελφοί βρήκαν θαυματουργικά τα λείψανα του Αγίου Μάρτυρα Κλήμεντου, Πάπα της Ρώμης (εορτασμός 25 Νοεμβρίου). Ρωσική ρωσική ομιλία Άγιος Κωνσταντίνος βρήκε επίσης το Ευαγγέλιο και το Ψαλτήρι γραμμένο σε "ρωσική γράμματα" στο Κορσούν, και ένας άνθρωπος που μιλούσε ρωσική, και άρχισε να μαθαίνει από αυτόν τον άνθρωπο να διαβάσει και να μιλήσει τη γλώσσα του. Μετά από αυτό, οι άγιοι αδελφοί πήγαν στους Χαζάρους, όπου κέρδισαν τη συζήτηση με τους Εβραίους και τους μουσουλμάνους, κηρύττοντας τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Στο δρόμο για το σπίτι, οι αδελφοί επισκέφτηκαν ξανά τον Κορσούν και, παίρνοντας τα λείψανα του Αγίου Κλήμεντου εκεί, επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη. Ο Άγιος Κωνσταντίνος παρέμεινε στην πρωτεύουσα και ο Άγιος Μεθόδιος έλαβε την ηγουμένη στο μικρό μοναστήρι του Πολύχρονου, όχι μακριά από τον Όλυμπο, όπου είχε προηγουμένως ασκηθεί.
Σύντομα πρεσβευτές από τον Μοραβικό πρίγκιπα Ροστόσλαβ, καταπιεσμένοι από Γερμανούς επισκόπους, ήρθαν στον αυτοκράτορα με αίτημα να στείλουν δασκάλους στη Μοραβία που θα μπορούσαν να κηρύξουν στη μητρική γλώσσα των Σλάβων. Ο αυτοκράτορας κάλεσε τον Άγιο Κωνσταντίνο και του είπε: "είναι απαραίτητο να πάτε εκεί, γιατί κανείς δεν θα το κάνει καλύτερα από εσάς". Ο Άγιος Κωνσταντίνος, με νηστεία και προσευχή, Ξεκίνησε ένα νέο κατόρθωμα. Με τη βοήθεια του αδελφού του Αγίου Μεθόδιου και των μαθητών του Gorazd, Clement, Savva, Nahum και Angelyar, συνέταξε το σλαβικό αλφάβητο και μετέφρασε στα σλαβικά τα βιβλία χωρίς τα οποία δεν μπορούσε να εκτελεστεί η θεία υπηρεσία: Το Ευαγγέλιο, ο Απόστολος, ο Ψαλτήρας και επιλεγμένες υπηρεσίες. Ήταν το έτος 863.
Μετά την ολοκλήρωση της μετάφρασης, οι άγιοι αδελφοί πήγαν στη Μοραβία, όπου έγιναν δεκτοί με μεγάλη τιμή και άρχισαν να διδάσκουν λατρεία στη σλαβική γλώσσα. Αυτό προκάλεσε την οργή των Γερμανών επισκόπων που πραγματοποίησαν θεϊκές υπηρεσίες στις Μοραβικές εκκλησίες στα λατινικά και επαναστάτησαν εναντίον των Αγίων αδελφών, ισχυριζόμενοι ότι οι θεϊκές υπηρεσίες μπορούν να εκτελεστούν μόνο σε μία από τις τρεις γλώσσες: Εβραϊκά, Ελληνικά ή λατινικά. Ο Άγιος Κωνσταντίνος τους απάντησε: "αναγνωρίζετε μόνο τρεις γλώσσες άξιες να δοξάζετε τον Θεό σε αυτές. Αλλά ο Δαβίδ φωνάζει: Τραγουδήστε στον Κύριο, όλη η γη, Δοξάστε τον Κύριο με όλες τις γλώσσες σας, αφήστε κάθε αναπνοή να επαινεί τον Κύριο! Και στο Ιερό Ευαγγέλιο λέγεται: πηγαίνετε να διδάξετε όλες τις γλώσσες..". Οι Γερμανοί επίσκοποι ντροπιάστηκαν, αλλά έγιναν ακόμη πιο πικραμένοι και κατέθεσαν καταγγελία στη Ρώμη. Οι άγιοι αδελφοί κλήθηκαν στη Ρώμη για να επιλύσουν αυτό το ζήτημα. Λαμβάνοντας μαζί τους τα λείψανα του Αγίου Κλήμεντου, του Πάπα, των Αγίων Κωνσταντίνου και Μεθόδιου πήγαν στη Ρώμη. Έχοντας μάθει ότι οι άγιοι αδελφοί κουβαλούσαν μαζί τους ιερά λείψανα, Ο Πάπας Αδριανός και ο κλήρος βγήκαν να τους συναντήσουν. Οι άγιοι αδελφοί χαιρετίστηκαν με τιμή, ο Πάπας ενέκρινε τη Θεία Λειτουργία στη σλαβική γλώσσα και διέταξε τα βιβλία που μεταφράστηκαν από τους αδελφούς να τοποθετηθούν σε ρωμαϊκές εκκλησίες και να γιορτάσουν τη λειτουργία στη σλαβική γλώσσα.
Ενώ ήταν στη Ρώμη, ο Άγιος Κωνσταντίνος αρρώστησε και, σε ένα θαυματουργό όραμα, ενημερωμένος από τον Κύριο για τον πλησιάζοντα θάνατό του, δέχτηκε το σχήμα με το όνομα Κύριλλος. 50 ημέρες μετά την υιοθέτηση του σχήματος, στις 14 Φεβρουαρίου 869, οι Ίσοι προς τους Αποστόλους Κύριλλος πέθαναν σε ηλικία 42 ετών. Αναχωρώντας προς τον Θεό, Ο Άγιος Κύριλλος διέταξε τον αδελφό του Άγιο Μεθόδιο να συνεχίσει την κοινή τους αιτία - τη φώτιση των σλαβικών λαών με το φως της αληθινής πίστης. Ο Άγιος Μεθόδιος παρακάλεσε τον Πάπα να επιτρέψει να αφαιρεθεί το σώμα του αδελφού του για ταφή στην πατρίδα του, αλλά ο Πάπας διέταξε να τοποθετηθούν τα λείψανα του Αγίου Κυρίλλου στην εκκλησία του Αγίου Κλήμεντου, όπου άρχισαν να γίνονται θαύματα από αυτά.
Μετά το θάνατο του Αγίου Κυρίλλου, ο Πάπας, κατόπιν αιτήματος του Σλάβου Πρίγκιπα Κότσελ, έστειλε τον Άγιο Μεθόδιο στην Παννονία, χειροτονώντας τον Αρχιεπίσκοπο Μοραβίας και Παννονίας, στον αρχαίο θρόνο του Αγίου Αποστόλου Ανδρόνικου. Στην Παννονία, ο Άγιος Μεθόδιος, μαζί με τους μαθητές του, συνέχισαν να διαδίδουν Λατρεία, γραφή και βιβλία στη σλαβική γλώσσα. Αυτό προκάλεσε και πάλι την οργή των Γερμανών επισκόπων. Εξασφάλισαν τη σύλληψη και τη δίκη του Αγίου Μεθόδιου, ο οποίος εξορίστηκε σε φυλάκιση στη Σουηβία, όπου υπέστη πολλά βάσανα για δυόμισι χρόνια. Απελευθερώθηκε με εντολή του Πάπα Ιωάννη VIII και αποκαταστάθηκε στα δικαιώματα του αρχιεπισκόπου, ο Μεθόδιος συνέχισε το ευαγγελικό κήρυγμα μεταξύ των Σλάβων και βάφτισε τον Τσέχο Πρίγκιπα Μποριβόι και τη σύζυγό του Λιουντμίλα (16 Σεπτεμβρίου), καθώς και έναν από τους Πολωνούς πρίγκιπες. Για τρίτη φορά, οι Γερμανοί επίσκοποι καταδίωξαν τον Άγιο επειδή δεν δέχτηκαν τη Ρωμαϊκή διδασκαλία για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος από τον πατέρα και από τον Υιό. Ο Άγιος Μεθόδιος κλήθηκε στη Ρώμη, αλλά δικαιώθηκε ενώπιον του Πάπα, διατηρώντας την Ορθόδοξη διδασκαλία καθαρή και επέστρεψε ξανά στην πρωτεύουσα της Μοραβίας - Βέλεγκραντ.
Εδώ, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Άγιος Μεθόδιος, με τη βοήθεια δύο ιερέων-μαθητών, μετέφρασε στα σλαβικά ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη, εκτός από τα βιβλία των Μακαβαίων, καθώς και το Νομοκανόν (κανόνες των Αγίων Πατέρων) και τα πατερικά βιβλία (Πατερίκ).
Προβλέποντας την προσέγγιση του θανάτου, ο Άγιος Μεθόδιος έδειξε έναν από τους μαθητές του, τον Γκοράζντ, ως άξιο διάδοχο του εαυτού του. Ο Άγιος προέβλεψε την ημέρα του θανάτου του και πέθανε στις 6 Απριλίου 885 σε ηλικία περίπου 60 ετών. Η κηδεία του Αγίου πραγματοποιήθηκε σε τρεις γλώσσες - Σλαβική, Ελληνική και Λατινική.θάφτηκε στον καθεδρικό ναό του Βελέγκραντ.