Ο Άγιος Νικήτα, ντόπιος του Κιέβου, ήταν ένας από τους πρώτους μοναχούς της Μονής Σπηλαίων του Κιέβου. Εργάστηκε εκεί υπό τον αξιότιμο Ηγούμενο Νίκωνα (1078-1088). Στη νεολαία του, ο μοναχός Νικήτα, επιθυμώντας να γίνει διάσημος μεταξύ των μοναχών, άρχισε να ζητά από τον ηγούμενο να τον ευλογήσει στον ασκητισμό ιδιωτικά, σε απομόνωση. Ο ηγούμενος τον εμπόδισε, λέγοντας: "παιδί μου! Δεν είναι χρήσιμο για εσάς, όταν είστε νέοι, να καθίσετε αδρανείς. Είναι καλύτερο να μείνετε με τους αδελφούς σας, δουλεύοντας μαζί, και δεν θα χάσετε την ανταμοιβή σας. Εσείς ο ίδιος είδατε τον αδελφό μας Ισαάκ τον κάτοικο της σπηλιάς, πώς παρασύρθηκε σε απομόνωση από δαίμονες.; και μόνο η χάρη του Θεού και οι προσευχές των σεβάσμιων Πατέρων μας Αντωνίου και Θεοδοσίου τον έσωσαν. Η επιθυμία σας είναι πέρα από τη δύναμή σας." Ο Νικήτα, από την άλλη πλευρά, δεν ήθελε να ακούσει καθόλου τα λόγια του ηγούμενου, αφού δεν μπορούσε να ξεπεράσει τον έντονο ζήλο του για μια απομονωμένη ζωή, και ως εκ τούτου έκανε ό, τι ήθελε. Και έκλεισε τον εαυτό του, έκλεισε την πόρτα σταθερά και, χωρίς να βγει έξω, παρέμεινε μόνος στην προσευχή. Έχουν περάσει λίγες μέρες από τότε που ο μοναχός δεν διέφυγε από τις παγίδες του διαβόλου. Ενώ τραγουδούσε, άκουσε μια συγκεκριμένη φωνή, σαν να προσευχόταν κάποιος μαζί του. Η Νικήτα μύριζε επίσης ένα άφατο άρωμα. Τότε ο δαίμονας εμφανίστηκε μπροστά του με τη μορφή ενός αγγέλου. Και ο άπειρος ασκητής, αποπλανημένος, τον λάτρευε σαν άγγελος. Τότε ο δαίμονας του είπε: "Από τώρα και στο εξής, δεν προσεύχεστε πλέον, αλλά διαβάζετε βιβλία και θα είστε ομιλητής με τον Θεό και θα δώσετε έναν χρήσιμο λόγο σε όσους έρχονται σε σας. Θα Προσεύχομαι πάντα στον Δημιουργό για τη σωτηρία σας". Ο Νικήτα, πιστεύοντας όσα ειπώθηκαν και εξαπατήθηκε ακόμη περισσότερο, σταμάτησε να προσεύχεται, αλλά άρχισε να διαβάζει βιβλία πιο επιμελώς, βλέποντας τον δαίμονα να προσεύχεται συνεχώς γι ' αυτόν. Ο Νικήτα χάρηκε, νομίζοντας ότι ο ίδιος ο Άγγελος έκανε την προσευχή γι ' αυτόν.
Ο Νικήτα σύντομα βελτιώθηκε τόσο πολύ στη μελέτη του για την Παλαιά Διαθήκη που το γνώριζε από καρδιάς. Μίλησε επίσης πολύ με εκείνους που ήρθαν σε αυτόν από τις Γραφές για τα οφέλη για την ψυχή. Μετά από πρόταση του πειρασμού, άρχισε να προφητεύει, και μεγάλη φήμη εξαπλώθηκε γι ' αυτόν, και όλοι θαύμαζαν την εκπλήρωση των προφητικών του λόγων. Έτσι, ο Νικήτα ενημέρωσε τον Πρίγκιπα Ιζιασλάβ για τη δολοφονία του Πρίγκιπα Γκλεμπ Σβιατοσλάβιτς του Νόβγκοροντ. Πράγματι, σύντομα ήρθαν νέα που επιβεβαιώνουν τα λόγια του. Τα χρονικά λένε ότι ο Πρίγκιπας Γκλεμπ σκοτώθηκε στις 30 Μαΐου 1079. Έτσι οι προφητείες του Νικήτα εκπληρώθηκαν με εκπληκτική ακρίβεια. Αυτό έπεισε τον ερημίτη για την ορθότητα του επιλεγμένου μονοπατιού του. Ο Νικήτα δεν σκέφτηκε την προσευχή ή τη μετάνοια.
Μόλις έμαθαν για αυτό, οι άγιοι πατέρες των Σπηλαίων του Κιέβου Λαύρα συνειδητοποίησαν ότι ο μοναχός βρισκόταν σε μια επικίνδυνη κατάσταση πνευματικής γοητείας. Δεν άφησαν τον αδερφό τους στη μοίρα τους. Οι σεβάσμιοι πατέρες, έχοντας κάνει πολλές προσευχές για τον Νικήτα, εξορκίστηκαν τον δαίμονα από αυτόν. 
Το 1096, ο Άγιος Νικήτα ανυψώθηκε στο Επισκοπικό αξίωμα από τον Μητροπολίτη Εφραίμ του Κιέβου (το δεύτερο μισό του 11ου αιώνα) και διορίστηκε στην έδρα του Βελίκι Νοβγκόροντ. Στην τοιχογραφία, ή ένα σύντομο χρονικό των άρχοντων του Νοβγκόροντ, ο Άγιος Νικήτα αναφέρεται ως ο έκτος Επίσκοπος του Νοβγκόροντ.
Από την επισκοπική του χειροτονία, οι εργασίες του Αγίου Νικήτα πολλαπλασιάστηκαν και τα κατορθώματα που έκανε στο μοναστήρι αυξήθηκαν. Το θέμα των ιδιαίτερων ανησυχιών του Αγίου Νικήτα ήταν η ιεραποστολική δραστηριότητα για την εγκαθίδρυση του Χριστιανισμού, την εξάπλωση και τη διατήρηση της ευσέβειας στην Επισκοπή. Κατά τη διάρκεια της δωδεκάχρονης Επισκοπικής του διακονίας, ήταν ένα παράδειγμα ενάρετης ζωής για το ποίμνιό του. 
Ο Άγιος Νικήτα ήταν ένθερμος προσευχητής και μεσολαβητής για το ποίμνιό του και ο Κύριος δοξάρισε την ενάρετη ζωή του δίνοντάς του το δώρο της θαυματουργίας. Τα χρονικά έχουν διατηρήσει στοιχεία για δύο περιπτώσεις θαυματουργής σωτηρίας του Νόβγκοροντ από καταστροφές: το 1097, ο Άγιος Νικήτα έσβησε μια φωτιά που κατέστρεψε την πόλη με την προσευχή του και σε άλλη περίπτωση, κατά τη διάρκεια μιας καταστροφικής ξηρασίας, έβρεχε. Προφανώς, γι ' αυτό είναι σεβαστός από τους πιστούς ως προστάτης από τις πυρκαγιές και προστάτης της Γεωργίας. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Άγιος Νικήτα ήταν σεβαστός ως υπερασπιστής της πατρίδας, ο προστάτης άγιος των πολεμιστών. Ο χρονικογράφος, μιλώντας για την εκστρατεία του Πρίγκιπα Νόβγκοροντ Μστισλάβ και τις νίκες του, σημειώνει ότι ο Μστισλάβ επέστρεψε "στην πόλη του μέσω των προσευχών του Αγίου Νικήτα, Επισκόπου του Νόβγκοροντ".
Ο Άγιος Νικήτα οδήγησε το κοπάδι του Νόβγκοροντ για 13 χρόνια και πέθανε ειρηνικά το 1108, στις 31 Ιανουαρίου.
Παρά τους πολλούς κόπους και τις φροντίδες του για τη βελτίωση της μητρόπολης του Νόβγκοροντ, ο Άγιος Νικήτα δεν εγκατέλειψε ποτέ το ιδιαίτερο κατόρθωμα των μοναχών ερημιτών: κάτω από τις ιερές του ρόμπες φορούσε βαριές σιδερένιες αλυσίδες. Ο άγιος θάφτηκε στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας του Νόβγκοροντ, στο παρεκκλήσι αφιερωμένο στους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους γονείς της Αγίας Θεοτόκου.
Το 1547, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αρχιεπισκόπου Θεοδόσιου του Νόβγκοροντ (1542-1551), ένας ευσεβής Χριστιανός έλαβε μια αποκάλυψη τη νύχτα του Πάσχα για να διακοσμήσει τον τάφο του Αγίου Νικήτα με ένα πέπλο, το οποίο εκπληρώθηκε. Την ίδια χρονιά, η ρωσική δοξασία του Αγίου έλαβε χώρα στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Αρχιεπίσκοπος Πίμεν του Νόβγκοροντ (1553-1570) άνοιξε τον τάφο με την ευλογία του Μητροπολίτη Μακαρίου της Μόσχας (+ 1563). Η εύρεση των άφθαρτων λειψάνων του Αγίου Νικήτα πραγματοποιήθηκε στις 30 Απριλίου 1558. Αξίζει να σημειωθεί ότι, χάρη στη γεμάτη χάρη βοήθεια του Αγίου, κυρίως οι άρρωστοι με τα μάτια και οι τυφλοί λαμβάνουν θεραπεία.
Τα λείψανα του αγίου μεταφέρθηκαν το 1629 από έναν ερειπωμένο τάφο σε έναν νέο ξύλινο, επενδεδυμένο με ασημένια μπάσα. Δεδομένου ότι το παρεκκλήσι του Ιωακιμόφσκι ήταν μικρό σε μέγεθος, με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Πίμεν του Νοβγκόροντ, έγινε μια ημικυκλική επέκταση στην ανατολική πλευρά του παρεκκλησίου, που συνδέεται με μια αψίδα με το παρεκκλήσι της γέννησης. Κάτω από αυτό το θησαυροφυλάκιο τοποθετήθηκαν τα λείψανα του αγίου στον τάφο. Οι Νοβγκοροντιανοί παρουσίασαν στον ουράνιο προστάτη τους μια λάμπα με επιχρυσωμένη επιγραφή: "το κερί του Βελίκι Νόβγκοροντ, όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, παραδόθηκε στον νέο θαυματουργό Νικήτα του Νόβγκοροντ το καλοκαίρι του 7066, στις 30 Απριλίου, υπό τον Αρχιεπίσκοπο Πίμεν". Αυτό το" κερί " του Αγίου Νικήτα, μαζί με τον αρχαίο τάφο, τα άμφια, το προσωπικό και τις αλυσίδες, φυλάσσονταν αργότερα στο σκευοφυλάκιο του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Σοφίας του Νόβγκοροντ.
Το 1956, τα λείψανα του Νικήτα μεταφέρθηκαν από τον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου και το 1962 στην εκκλησία του Αγίου Φιλίππου του Αποστόλου. Το 1993, τα λείψανα του Αγίου Νικήτα επιστράφηκαν στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας.