Τα λείψανα του Αγίου Μάρτυρα Παρασκευά βρίσκονται στην περιοχή της Αθήνας, η οποία ονομάζεται "Παρασκευή", σε ναό αφιερωμένο στο όνομά της. Γεννήθηκε σε μια ευγενή ρωμαϊκή οικογένεια γύρω στο 130, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Αδριανού, όταν ανήκε στη χριστιανική εκκλησία θεωρήθηκε έγκλημα. Οι γονείς του κοριτσιού, ο Αγάθων και η Πολιτεία, ζούσαν άτεκνοι στο γάμο για πολλά χρόνια, έτσι αφιέρωσαν το παιδί που είχαν στα φθίνουσα χρόνια τους στον Κύριο με ευγνωμοσύνη στον ουρανό. Ζήτησαν επιδέξιους μέντορες για την ανατροφή και την εκπαίδευση της κόρης της και, εμπνευσμένοι από το καλό παράδειγμα των γονιών της, μετά το θάνατό τους μοίρασε την κληρονομιά της στους φτωχούς. Σε ηλικία είκοσι ετών, μπήκε στο μοναστήρι των χριστιανικών παρθένων — μια ομοιότητα μελλοντικών μοναστηριών-όπου αφιερώθηκε στην υπηρεσία του Θεού. Έχοντας πετύχει αρκετά στην πνευματική της ζωή, εγκατέλειψε την κοινότητα και άρχισε να κηρύττει στους δρόμους της Ρώμης.
Η Παρασκευή ήταν τόσο γεμάτη από τη χάρη του Θεού και τόσο φλεγόμενη από το πνεύμα που, σύμφωνα με τους αγιογράφους, πολλοί άνθρωποι στράφηκαν στον Χριστό αμέσως μετά την ακρόαση του κηρύγματός της. Είναι προφανές ότι Ήταν μια ισχυρή προσωπικότητα και επηρέασε πολλούς, καθώς οι ρωμαϊκές αρχές την επιδίωξαν με ακαταμάχητη ενέργεια. Κατάφερε να ξεφύγει από τις διώξεις μόνο μετακομίζοντας στη Μικρά Ασία, όπου συνέχισε να κηρύττει στην σημερινή Τουρκία. Τελικά, συνελήφθη σε θεραπεία από στρατιώτες του αυτοκράτορα Αντώνιου Πίου (138-61). Κατηγορήθηκε όχι μόνο ότι προσβάλλει τους θεούς, αλλά και ότι ήταν η αιτία όλων των κακοτυχιών που συνέβησαν στην αυτοκρατορία εκείνη την εποχή!
Η παρασκευή δικάστηκε ενώπιον του αυτοκράτορα Αντώνιου, ο οποίος προσπάθησε πρώτα να την πείσει να παραιτηθεί από την πίστη της και όταν αρνήθηκε, διέταξε να φυλακιστεί και να βασανιστεί. Τα καθημερινά βασανιστήρια αποδείχθηκαν άκαρπα, κάθε πρωί οι φρουροί την έβρισκαν σε καλή υγεία ξανά και ξανά, χωρίς σημάδια βασανιστηρίων, αντίθετα, ήταν χαρούμενη και χαρούμενη, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Βλέποντας αυτό, ο ηγεμόνας διέταξε να την ρίξουν σε ένα καζάνι με βραστό ρητίνη, λάδι και νερό. Μπροστά στα μάτια του, βυθίστηκε σε αυτό το βραστό μείγμα μέχρι το λαιμό της, αλλά συμπεριφέρθηκε σαν το υγρό να ήταν μόλις ζεστό. Σκέφτηκε ότι ήταν λάθος όλων των στρατιωτών του, η ατημέλητη στάση τους απέναντι στην υπόθεση και άρχισε να τους επιπλήττει. Ζήτησε από τον Παρασκευά να ρίξει λίγο από το μείγμα πάνω του. Υπάκουσε και έριξε την παλάμη της πάνω του. Η βρασμένη πίσσα και το λάδι τον τύφλωσαν. Άρχισε να την ικετεύει για βοήθεια, υποσχόμενος να γίνει Χριστιανός αν αποκαταστήσει την όρασή του. Έφυγε από το καζάνι, πήγε στην πλησιέστερη πηγή και, αφού προσευχήθηκε, πλύθηκε τα μάτια του με νερό πηγής. Η όρασή του επέστρεψε σε αυτόν, μετά την οποία, όπως υποσχέθηκε, βαφτίστηκε και σταμάτησε τη δίωξη.
Η παρασκευή επέστρεψε στην αποστολική δραστηριότητα, αλλά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μάρκου Αυρήλιου, διαδόχου του αυτοκράτορα Αντώνιου, συνελήφθη και πάλι και αυτή τη φορά αποκεφαλίστηκε με εντολή του κληρονόμου του θρόνου Ταράσιου στις 26 Ιουλίου 180. Αργότερα, τα λείψανά της μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής πληθυσμών το 1922, μερικά από αυτά κατέληξαν στην Αθήνα.