Για ποιο πράγμα αξίζει να λογομαχήσουμε με τον Ντμίτρι Κισελιόφ.

Πρόσφατα, ο γενικός διευθυντής του πρακτορείου ειδήσεων "Rossiya Segodnya", ένας πολύ γνωστός τηλεοπτικός δημοσιογράφος Ντμίτρι Κισελιόφ, δήλωσε ότι στο θέμα που σχετίζεται με την απαγόρευση της εξωσωματικής γονιμοποίησης και της παρένθετης μητρότητας, "η θέση της Εκκλησίας έρχεται σε αντίθεση με τη θέση του Θεού." Προφανώς, αυτά τα λόγια (αν και δεν είναι εντελώς πρωτότυπα) θα καταγραφούν στην ιστορία. Διότι κανένας από τους μεγάλους μεταρρυθμιστές και τους Καισαροπαπικούς (από τον Μάρτιν Λούθερ και έως τον Ερρίκο Η' Τούντορ και τον Ιβάν τον Τρομερό) δεν τόλμησαν τόσο επιδέξια να βάλουν τις δικές τους αμφιλεγόμενες εικασίες στο στόμα του Θεού.

Στον αέρα του τηλεοπτικού καναλιού SPAS, ο παρουσιαστής, υποστηρίζοντας τα λόγια του, προσέφερε αρκετές απλές θέσεις: «Η Βίβλος δεν απαγορεύει την εξωσωματική γονιμοποίηση και την παρένθετη μητρότητα, αλλά υπάρχει μια έκκληση από τον Θεό "Γίνετε γόνιμοι και πολλαπλασιάζετε». Λοιπόν, οι «Βασικές αρχές της Κοινωνικής Έννοιας» (ένα έγγραφο που εγκρίθηκε στο επετειακό Συμβούλιο Επισκόπων το 2000) είναι απλά «τα λόγια των ανθρώπων τα οποία ... οι ίδιοι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν».

Τυχαίνει να συμμετέχω συχνά σε θρησκευτικές συζητήσεις. Αλλά μια τέτοια θέση ενός αρκετά έξυπνου αντιπάλου, σε μεγάλο βαθμό ικανό και επιτυχημένο στον τομέα της δραστηριότητάς του, πάντα με κάνει άναυδο, πράγμα που επιδεινώνεται από το γεγονός ότι, απ’ όσο καταλαβαίνω, ο Ντμίτρι Κωνσταντίνοβιτς είναι θρήσκος.

Ξέρω ότι αυτό ακούγεται αλαζονικό, αλλά το να διαψεύδεις τις θέσεις του είναι σαν να διαφωνείς με έναν μαθητή της Α’ δημοτικού ο οποίος, συνειδητοποιώντας ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να φροντίζει τους πολίτες του, αναρωτιέται γιατί δεν θέλει απλά να τυπώνει περισσότερα χρήματα και να τα μοιράζει δωρεάν σε αυτούς που έχουν ανάγκη σε μόνιμη βάση.

Δηλαδή, να λογομαχείς με ένα παιδί που γενικά δεν καταλαβαίνει την έννοια της οικονομίας της χώρας, δεν ξέρει τι είναι το ΑΕΠ, η αγοραστική δύναμη, ο πληθωρισμός και ούτω καθεξής, αλλά κατάλαβε ότι ένα ανεξάρτητο κράτος μπορεί να τυπώνει τα δικά του τραπεζογραμμάτια.

Το ίδιο ισχύει κι εδώ. "Η Βίβλος δεν απαγορεύει την εξωσωματική γονιμοποίηση και την παρένθετη μητρότητα". Συμφωνώ. Η Βίβλος επίσης πουθενά δεν καταδικάζει, για παράδειγμα, την αυτοκτονία, την έκτρωση, το Διαδίκτυο ή τον εθισμό σε ηρωίνη, αλλά από τα συμφραζόμενα των ίδιων των Αγίων Γραφών είναι προφανές ότι αυτά τα πράγματα είναι απολύτως απαράδεκτα στη ζωή ενός θρήσκου ανθρώπου. Ακριβώς όπως στο Καταστατικό του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας δεν υπάρχει ξεχωριστό άρθρο που να απαγορεύει στους φοιτητές και τους καθηγητές να φτύνουν στο πάτωμα αφού ανέβουν πάνω στο γραφείο του Πρύτανη, έτσι και στις Άγιες Γραφές δεν καθορίζονται τέτοια πράγματα.

Γενικά, το να ερμηνεύουμε τα ιερά κείμενα με τον δικό μας τρόπο, για χάρη της στιγμιαίας συγκυρίας είναι ένας εξαιρετικά επικίνδυνος δρόμος. Έτσι μπορείτε να φτάσετε μακριά, έχοντας γίνει όπως, για παράδειγμα, τα υπερφιλελεύθερα Προτεσταντικά κινήματα που ενώ αναφέρονται παντού στη Βίβλο, αναγνώρισαν ανεκτά όλα τα αρχαία βδελύγματα, τα οποία σήμερα προσπαθούν διαρκώς να διεισδύσουν στον δημόσιο μας χώρο από το περιθώριο, όπου τους έθεσε κάποτε ο Χριστιανισμός.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η Βίβλος ερμηνεύεται μόνο στο Πνεύμα στο οποίο γράφτηκε - στο Άγιο Πνεύμα. Και για να το ερμηνεύσει κανείς, πρέπει να είναι άγιος άνθρωπος, ή τουλάχιστον να εμπιστεύεται τη γνώμη των αγίων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πατερικές ερμηνείες είναι τόσο σημαντικές για εμάς.

Και το Συμβούλιο Επισκόπων δεν είναι κάποιο συνέδριο ύπουλων οπισθοδρόμων, οι οποίοι σκέφτονται μόνο πώς να περιπλέξουν τη ζωή ενός απλού ανθρώπου. Είναι το όργανο του Αγίου Πνεύματος, το οποίο, σύμφωνα με την επαγγελία του Σωτήρα, θα παραμείνει στην Εκκλησία μέχρι την συντέλεια του κόσμου. Αυτή η κατανόηση της φύσης της Εκκλησίας μας κάνει Χριστιανούς Ορθόδοξους.

Υπάρχουν πολλές άλλες προσεγγίσεις που υποδηλώνουν ότι η Εκκλησία είναι μια συγκέντρωση λατρών της μεσαιωνικής λαογραφίας, ένα υπερσυντηρητικό πολιτικό κόμμα, η αστυνομία των ηθών ή ένα σωματείο κοινωνικών ψυχαναλυτών, στους οποίους οι γιαγιάδες και οι φτωχοί στο πνεύμα πολίτες προσέρχονται μαζικά για να ανοίξουν τις ψυχές τους. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πολλοί πολιτικοί και υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων που τους βοηθούν βλέπουν την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Για μια τέτοια προσέγγιση είναι σύνηθες να μπερδεύουμε την νύφη με την προίκα. Κάποτε ο Μητροπολίτης Βενιαμίν Φεντσενκόφ είπε σε αυτήν την περίπτωση ότι το να πιστεύεις στον Θεό λόγω της ηθικής είναι σαν να παντρεύεσαι μια κοπέλα λόγω της προίκας της.

Ο ίδιος ο Ντμίτρι Κισελιόφ στη συνέντευξή του με τον Γιούρι Ντουντ μίλησε για κάτι παρόμοιο, υποστηρίζοντας ότι η Εκκλησία είναι μια ηθική κατευθυντήρια γραμμή για τους απλούς ανθρώπους, χωρίς την οποία όλα θα είναι καταδικασμένα σε ανήθικο και σκληρό χάος. Αν και η Εκκλησία δεν είναι ακριβώς γι 'αυτό.

Η εκκλησία είναι για την πλησιέστερη ένωση με τον Χριστό. Για να τον αφήσεις πραγματικά να μπει στη ζωή σου και να μην υπολογίζεις ότι αυτό θα είναι εύκολο. Σε τελική ανάλυση, δεν υποσχέθηκε μια εύκολη και άνετη ζωή στους οπαδούς Του. Λοιπόν, ήδη η συνέπεια αυτής της ένωσης, ένα είδος προίκας που παραχωρείται από τον Κύριο, θα είναι ένας ενάρετος και αλτρουιστικός τρόπος ζωής.

Ωστόσο, αγαπητέ αναγνώστη, σας συνιστώ να μην συμμετέχετε σε τέτοιες λογομαχίες. Σε τελική ανάλυση, εάν ο αντίπαλός σας δεν καταλαβαίνει ή σαφώς δεν αποδέχεται την έννοια της Θείας Αποκάλυψης, μια τέτοια λογομαχία είναι καταδικασμένη να γίνει άκαρπη. Εάν όμως είστε αναγκασμένοι να διαφωνήσετε (για παράδειγμα, εάν η σιωπή σας μπορεί να θεωρηθεί ως άνευ όρων παράδοση στα μάτια άλλων ανθρώπων), τότε αναφέρεστε κυρίως στην κοινή λογική και πάντα ρωτάτε αν ο αντίπαλός σας είναι έτοιμος να εφαρμόσει αυτό που λέει στον εαυτό του;

Καταλαβαίνω ότι αυτή είναι μια απαγορευμένη τεχνική, αλλά σίγουρα θα ήθελα να ρωτήσω τον Ντμίτρι Κωνσταντίνοβιτς, αν αυτός θα συμφωνούσε να κάνει η κόρη του παρένθετη μητέρα για πλούσιες γυναίκες που δεν θέλουν να χαλάσουν το σώμα τους με την κύηση ή τον θηλασμό ενός μωρού;

Για κάποιο λόγο, είμαι σίγουρος ότι δεν θα συμφωνούσε ...