Από αρχειακές πληροφορίες σχετικά με τον φυλετικό διαχωρισμό των κατοίκων των κατεχόμενων περιοχών

Επιστρέφοντας στο ζήτημα της σχέσης των ηγετών του ναζιστικού Τρίτου Ράιχ με τον Χριστιανισμό, ας θυμηθούμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ότι για τον χριστιανό «δεν υπάρχει ούτε Έλληνας ούτε Ιουδαίος, ούτε περιτομή ούτε ακροβυστία, ούτε βάρβαρος, ούτε Σκύθης, ούτε δούλος, ούτε ελεύθερος, αλλά τα πάντα και σε όλους ο Χριστός» (Κολοσσαείς 3:11). Πώς μπορεί να συνδυαστεί αυτό με τις φυλετικές θεωρίες των ναζί; Προφανώς, δεν μπορεί. Και η πρακτική τους όσον αφορά τους «μη άρειους» λαούς είναι απόλυτη παραβίαση όλων των ηθικών βάσεων που έχουν καθοριστεί τόσο στην Καινή Διαθήκη όσο και στην Παλαιά Διαθήκη. Πώς εκδήλωναν αυτό στην πράξη οι ναζί και ποια θεωρία το στήριζε; Ας στραφούμε στα υλικά που αποκαλύφθηκαν στο πλαίσιο του έργου «Global Orthodox Church of the Faithful: Ukraine: Unknown Archival Documents Against the Falsification of the Past».

Οι ντόπιοι μπορούσαν να υποστούν τα πάντα

Το 1944, η Έκτακτη Κρατική Επιτροπή για την Καταγραφή και Διερεύνηση των Εγκλημάτων των Γερμανών Φασιστών Κατακτητών και των Συνεργατών τους και της ζημιάς που προκάλεσαν στους πολίτες, στα κολχόζ, στους δημόσιους οργανισμούς, στις κρατικές επιχειρήσεις και στα ιδρύματα της ΕΣΣΔ, παρουσίασε μια αναφορά για τις καταστροφές και τις αγριότητες που διέπραξαν οι Γερμανοί φασίστες κατακτητές στο Κίεβο.

Στο έγγραφο αναφέρεται ότι, όταν πάτησαν το πόδι τους στην Ουκρανία, οι Γερμανοί κατακτητές ξεκίνησαν πρώτα απ’ όλα τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου και της περιουσίας των ειρηνικών κατοίκων, κάτι που ήταν η άμεση εφαρμογή της αποστολής που τους είχε ανατεθεί. Έτσι, ο διορισμένος από τον Χίτλερ στην Ουκρανία, Ράιχσκομισαρ Έριχ Κοχ, έγραψε: «Πρόκειται πρωτίστως για την υποστήριξη και την εξασφάλιση για τη γερμανική πολεμική οικονομία και τη γερμανική διοίκηση των εξαιρετικά μεγάλων πηγών πρώτων υλών και τροφίμων αυτής της χώρας, έτσι ώστε η Γερμανία και η Ευρώπη να μπορούν να διεξάγουν πόλεμο οποιασδήποτε διάρκειας».

Για να υλοποιήσουν τα ληστρικά τους σχέδια, οι Γερμανοί προσπάθησαν να εγκαθιδρύσουν καθεστώς δουλοπαροικίας στην Ουκρανία. Η επιτροπή παραθέτει τη δήλωση του στρατηγού της αεροπορίας Κίτσινγκερ από την εμπιστευτική εγκύκλιο του διοικητή των γερμανικών στρατευμάτων οπισθοφυλακής στην Ουκρανία, από τις 18 Ιουλίου 1942: «Ο Ουκρανός ήταν και θα παραμείνει ξένος για εμάς. Κάθε απλή, ευκολόπιστη εκδήλωση ενδιαφέροντος για τους Ουκρανούς και την πολιτιστική τους ύπαρξη είναι επιζήμια και αποδυναμώνει εκείνα τα ουσιώδη χαρακτηριστικά που οφείλει η Γερμανία για τη δύναμη και το μεγαλείο της».

Στο έγγραφο της Επιτροπής αναφέρεται ότι στο Κίεβο «δρούσε μια συμμορία αιμοσταγών φασιστών ληστών», που την ηγούνταν ο γενικός κομισάριος Μαγούνια, ο διοικητής της πόλης, στρατηγός Έμπερχαρντ, ο ανώτερος ηγέτης των SS και αρχηγός της αστυνομίας Χάλτερμαν, ο στρατηγός της τάξης, Σερ, ο ομπερστούρμπανφύρερ Έρλινγκερ, και ο στατκομισάριος των SA – βριγκατεφύρερ Κβιτστράου. «Υπό την ηγεσία τους, παράλληλα με τις λεηλασίες, τις καταστροφές και την συστηματική εξόντωση του πληθυσμού του Κιέβου, διεξήχθη μια πολιτική γερμανισμού του ουκρανικού λαού».

Η Επιτροπή διαπιστώνει στην αναφορά ότι ο ουκρανικός πολιτισμός στα κατεχόμενα εδάφη καταπιεζόταν και καταστρεφόταν με κάθε τρόπο, και οι σοβιετικοί άνθρωποι καταδικάζονταν σε πείνα και θάνατο. Στους τοίχους πολλών καταστημάτων και εστιατορίων εμφανίστηκαν πινακίδες: «Μόνο για Γερμανούς». Διαθέσιμα μόνο για τους τελευταίους ήταν επίσης το Ουκρανικό Θέατρο Όπερας Σέφτσενκο, το στάδιο και άλλα δημόσια ιδρύματα. Οι κατακτητές μετέτρεψαν τον ιστορικό τόπο του Κιέβου, τον τάφο του Ασκάλδου, σε γερμανικό νεκροταφείο.

Για την ταπεινωτική κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο ουκρανικός λαός, μαρτυρούν, μεταξύ άλλων, οι χαρακτηρισμοί που του δόθηκαν στα επίσημα έγγραφα του Τρίτου Ράιχ και αναφέρονται στην αναφορά της επιτροπής. Έτσι, με την Εντολή Νο 184 της 6ης Αυγούστου 1942, ο διοικητής της πόλης, υποστράτηγος Ρέμερ, απαγόρευσε στους Γερμανούς να προσκαλούν «ντόπιους» (Ουκρανούς) στα στάδια και στα εστιατόρια.

Οι κατακτητές χαρακτήρισαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των κατεχόμενων περιοχών ως «υπανθρώπους». Εναντίον τους επιτρεπόταν τα πάντα – από την καταστροφή θρησκευτικών και πολιτιστικών αξιών, μέχρι την καταναγκαστική εργασία και τη μαζική φυσική εξόντωση. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο Κίεβο, οι Γερμανοί φασίστες βάνδαλοι κατέστρεψαν με εκρήξεις και εμπρησμούς την κεντρική οδό – Κρεσσιάτικ, καθώς και τα καλύτερα κτίρια στους παρακείμενους δρόμους: Προρεζνάγια, Ινστιτούτσκγια, Μπολσάγια Βασιλίκοβσκαγια…

Στη συνέχεια του εγγράφου εμφανίζεται ξανά ο διοικητής της πόλης του Κιέβου, υποστράτηγος Ρέμερ, ο οποίος, μετά από πολλαπλές βίαιες απαγωγές Σοβιετικών ανθρώπων για γερμανική δουλεία, έγραψε στις 9 Οκτωβρίου 1942 μια διαταγή: «Η πόλη του Κιέβου οφείλει τις επόμενες ημέρες να παρέχει εκ νέου στη Γερμανία τουλάχιστον 7000 εργαζόμενους…» Και ως επιβεβαίωση αυτού του στόχου, ο Ράιχσκομισαρ της Ουκρανίας Έριχ Κοχ σε ένα από τα έγγραφα σημείωσε με ικανοποίηση: «Χάρη στην εργασία των Γερμανών ηγετών, καταφέραμε να στείλουμε εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς εργαζόμενους για εργασία στη Γερμανία και, πρωτίστως, στις βιομηχανίες πολεμικής παραγωγής».

Η βίαιη απαγωγή του άμαχου πληθυσμού για καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία πήρε τεράστιες διαστάσεις: «Οι φασίστες δουλέμποροι απήγαγαν εκατοντάδες χιλιάδες σοβιετικών πολιτών για γερμανική καταναγκαστική εργασία», διαπιστώνει η Επιτροπή. «Τα δύο χρόνια της γερμανικής-φασιστικής κατοχής ήταν γεμάτα με συνεχείς προσβολές στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια των σοβιετικών ανθρώπων. Ήταν μια εποχή πείνας και καταστροφής, μια εποχή απόλυτης έλλειψης δικαιωμάτων και προστασίας» (Κρατικά Αρχεία Ρωσικής Ομοσπονδίας. R–7445. Op. 1. D. 1676. L. 211–212).

Αιματηρή φροντίδα για την καθαρότητα του αίματος

Οι ναζί υποστήριζαν τα εγκλήματά τους με μια «υψηλής επιστημονικής» βάσης. Η φυλετική θεωρία του Χίτλερ αποτέλεσε τη βάση της ιδεολογίας του εθνικοσοσιαλισμού και διαχώριζε τους λαούς σε καθαρούς και κατώτερους. Στους εκπροσώπους της βόρειας φυλής αντιπαρατέθηκαν οι «υπάνθρωποι» (γερμανικά: untermensch).

Η ευρέως γνωστή θεωρία για τους «γνήσιους Άριους» διαμορφώθηκε για τις ανώτερες γερμανικές τάξεις από τον Γερμανό ευγονιστή Χανς Φρίντριχ Κάρολ Γκύντερ. Το 1925 διατύπωσε την ιδέα της ανικανότητας ορισμένων φυλών για ανάπτυξη και εργασία. Η ψευδοεπιστήμη του βασίστηκε στο διαχωρισμό των ανθρώπων με βάση ανθρωπολογικά κριτήρια: μορφή/μέγεθος κρανίου, χρώμα μαλλιών/δέρματος/ματιών. Στη λευκή φυλή, ο Γκύντερ ανέδειξε τον λεγόμενο «βόρειο τύπο», χαρακτηρίζοντας τους εκπροσώπους του με υψηλό ανάστημα, στενό μακρύ πρόσωπο, ανοιχτό δέρμα και μαλλιά. Φυσικά, όσον αφορά το πνευματικό δυναμικό, αυτός ο τύπος κατείχε την πρώτη θέση μεταξύ όλων των άλλων. Αυτοί οι άνθρωποι, σύμφωνα με τον συγγραφέα της θεωρίας, ζούσαν στη βόρεια Γερμανία, την Ολλανδία, τη Σκανδιναβία, την ανατολική Αγγλία και κατά μήκος της Βαλτικής ακτής.

Αγκαλιάζοντας την «όμορφη» ιδέα, οι ναζί από τα ανώτατα κλιμάκια εξουσίας χαρακτήρισαν την ανάμειξη αίματος ως φοβερό έγκλημα. Ο πρώτος ναζιστής ιδεολόγος, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, έγραψε στα έργα του ότι η «ντροπή του αίματος» μπορεί να σκοτώσει ολόκληρους πολιτισμούς. Το κράτος άρχισε σοβαρά να διαμορφώνει την κοινωνική ιεραρχία με βάση την «καθαρότητα του αίματος». Όλα συνοψίζονταν στο ότι η πλήρης εκπαίδευση και οι πρώτες θέσεις στη χώρα έπρεπε να καταλαμβάνονται μόνο από τους «καθαρούς», οι «μεικτοί» πολίτες θα στερούνταν δικαιώματα και οι «ξένοι» θα εξορίζονταν ή θα μετατρέπονταν σε σκλάβους. Στους θεωρητικούς ναζί παντού φαινόταν μια συνομωσία αντιγερμανικών λαών (μη άριες φυλές, Εβραίοι και ακόμη και οι πρώτοι χριστιανοί) που μπορούσε να προκαλέσει ζημιά στην καθαρόαιμη γερμανική κοινωνία, δίνοντας ελευθερία στον όχλο μη γερμανικής καταγωγής για ψεύτικη ισότητα των νόθων. Τη μεγαλύτερη περιφρόνηση του Φύρερ δέχθηκαν οι σλαβικοί λαοί της Σοβιετικής Ένωσης, δηλητηριασμένοι από το «δηλητήριο του ιουδαϊκού μπολσεβικισμού». Την παραμονή της εισβολής στην ΕΣΣΔ, ο Φύρερ ενημέρωσε τους συντρόφους του ότι ο αγώνας με τους Ρώσους ήταν μια μάχη για την καθαρότητα της φυλής. Σύμφωνα με το σχέδιο «Ost», οι εκτεταμένες σοβιετικές περιοχές προορίζονταν για γερμανικές ανάγκες, ενώ οι ανατολικοευρωπαϊκές περιοχές περνούσαν υπό τη δικαιοδοσία του Μουσολίνι. Ορισμένες ομάδες Σλάβων έπρεπε να εξοντωθούν φυσικά, ενώ οι υπόλοιποι, εφόσον ο Χίτλερ κατάφερνε να υλοποιήσει τα κατακτητικά του σχέδια, θα απελαύνονταν. Η κατεύθυνση της εξορίας τους από τις πατρίδες τους - Σιβηρία - επιλέχθηκε με σαφή υπολογισμό για μαζική εξόντωση των ανθρώπων ακόμη και κατά τη μεταφορά τους. Η ευρωπαϊκή πλευρά της Ρωσίας προοριζόταν για πλήρη γερμανισμό, ενώ οι Σλάβοι που ζούσαν εκεί απλώς δεν υπήρχαν.

Η επιστήμη και η Εκκλησία δεν μπορούσαν να συμπορευτούν

Ας επιστρέψουμε στις αρχειακές μαρτυρίες των φασιστικών εγκλημάτων στην Ουκρανία που αναφέρθηκαν στην αρχή. Αυτές είναι απλώς μια εικονογράφηση του πώς η πολιτική φυλετικού διαχωρισμού (αναγκαστικού διαχωρισμού των ανθρώπων σε φυλετικές, εθνοτικές ή άλλες ομάδες στην καθημερινή ζωή), που ξεκίνησε από τους ναζί τη δεκαετία του '30 κατά των Εβραίων, επεκτάθηκε και στους σλαβικούς λαούς, φτάνοντας στο αποκορύφωμά της κατά τα χρόνια της σοβιετικής κατοχής. Οι Ουκρανοί, που χαρακτηρίστηκαν ως «υπάνθρωποι», στερήθηκαν όχι μόνο τα βασικά κοινωνικά αγαθά, αλλά και υποβλήθηκαν σε απέλαση ή εξόντωση. Φυσικά, η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορούσε να παραμείνει αμέτοχη σε αυτό το απάνθρωπο φαινόμενο και αντιτάχθηκε επίσημα στον φασισμό στην απόφαση της Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας «Για τον αφορισμό και την αφαίρεση του αξιώματος όσων πέρασαν στο πλευρό των φασιστών εκπροσώπων του κλήρου» στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 (περισσότερα γι' αυτό - εδώ).

Έτσι, οι εκπρόσωποι του Τρίτου Ράιχ αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση της υποστήριξης της εκκλησιαστικής διοίκησης και των μαζών των πιστών στις κατεχόμενες περιοχές. Και μάταια, προσπαθώντας να αποφύγουν τη σύγκρουση με τον Χριστιανισμό, οι ρατσιστές προσπάθησαν να αποστασιοποιηθούν από το θρησκευτικό υπόβαθρο του θέματος, δίνοντας στη διδασκαλία για τη φυλετική ανισότητα έναν καθαρά επιστημονικό χαρακτήρα. Οι επιστήμονες έσπευσαν να αποστασιοποιηθούν από αυτήν την επικίνδυνη ιδέα, με αποτέλεσμα ο ρατσισμός να αναγνωριστεί σε παγκόσμιο επίπεδο ως εχθρική ιδεολογία τόσο προς τον Χριστιανισμό όσο και προς την επιστήμη, ως μια δαιμονική εκδήλωση πεπτωκότων ψυχών μόνο μεμονωμένων εκπροσώπων της ανθρωπότητας.