Ο αθλητισμός έρχεται σε αντίθεση με τον ασκητισμό;
Διαβάστε περισσότερα

Μερικοί πιστεύουν ότι η απασχόληση με τον αθλητισμού είναι απαράδεκτη για έναν ορθόδοξο άνθρωπο και ότι ο λεγόμενος υγιής τρόπος ζωής δεν έχει καμία σχέση με την πίστη. Είναι άραγε σωστό; Όχι! Διαβεβαιώνει ο πρωθιερέας Αλέξανδρος Πέλιν, πρύτανης της Θεολογικής Σχολής της πόλης Σαράνσκ, πρόεδρος του τμήματος της Μητρόπολης της Μορδοβίας για την συνεργασία της Εκκλησίας με την κοινωνία.

Ο ορθόδοξος ασκητισμός δεν είναι τόσο απλός όπως φαίνεται. Το ζήτημα δεν είναι να εγκαταλείψει κανείς τον κόσμο, αλλά να μεταμορφώσει τον κόσμο γύρω του. Δεν είναι δυνατόν χωρίς τον Θεό. Η φύση περιμένει από τον άνθρωπο να την λυτρώσει, επειδή «η κτίση υποτάχθηκε της φθοράς όχι γιατί το ήθελε, αλλά γιατί έτσι θέλησε αυτός που την υπέταξε.Έχει όμως πάντοτε την ελπίδα πως θα απελευθερωθεί από την υποδούλωση της στη φθορά, και θα μετάσχει στην ελευθερία που θα απολαμβάνουν τα δοξασμένα παιδιά του Θεού» (Ρωμ. 8:19-21). Η κτίση που υποτάχθηκε στην αταξία και στον θάνατο εξαιτίας του σφάλματος του ανθρώπου, τώρα, όταν ο άνθρωπος με την χάρη του Κυρίου έγινε τέκνο του Θεού, περιμένει από αυτόν την λύτρωση της.

Ας θυμηθούμε τα λόγια από το Ψαλτήρι: «Γι’ αυτό σαν δέντρο γίνεται που είναι φυτεμένο εκεί που τρέχουν τα νερά, δίνει τους καρπούς του στον καιρό του, το φύλλωμά του δεν μαραίνεται ποτέ και πετυχαίνει το καθετί που κάνει» (Ψαλ. 1:3). Η λέξη «πετυχαίνει» αφορά την σωτηρία της ψυχής και του σώματος. Ο κόσμος του ανθρώπου και ο ανθρώπινος κόσμος μπορούν να μεταμορφωθούν αν οι πράξεις του ανθρώπου είναι αγιασμένες από την πίστη. Ένας μεταμορφωμένος κόσμος είναι ο πραγματικός ανθρώπινος κόσμος. Ο κόσμος μπορεί να μεταμορφωθεί δια της αντίληψης και της αφομοίωσης των αγαθών πράξεων του Θεού.

Η θεϊκή ζωή αποκαλύπτεται δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της προσευχητικής επικοινωνίας μαζί Του. Επειδή μόνο δια του Προσώπου οι Θεϊκές ενέργειες μπορούν να γίνουν αντιληπτές.

Οι πράξεις του ανθρώπου μπορούν να είναι και κοσμικές και μάταιες, αλλά και σωτήριες. Ο άνθρωπος δεν παίρνει μαζί του στον τάφο τίποτα κοσμικό. Δεν παίρνουμε μαζί μας τίποτα υλικό (καμία περιουσία), αλλά κάτι παίρνουμε μαζί μας! Τι; Ίσως θα μπορέσουμε να πάρουμε μαζί μας στον τάφο τον κόσμο τον οποίο αποκτήσαμε! Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι τα λείψανα του Αγιού Σπυρίδωνα Τριμυθούντος διατηρούν την συνεχή θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος σε 36,6 Κελσίου. Αποδεικνύεται ότι στον άνθρωπο ανήκει αυτό που απέκτησε. Αυτό είναι το δικό του, το προσωπικό, είναι το αναπόσπαστο μέρος της υπόστασης του. Το σώμα, αν το αποκτήσει κανείς, μπορεί να γίνει προσωπικό, όπως και το πνεύμα.

 Ένα πρόσωπο δημιουργεί από το σώμα που του δόθηκε ένα δικό του προσωπικό σώμα. Αυτό είναι η σωτηρία του σώματος. Και ο αθλητισμός και ο υγιής τρόπος ζωής μπορούν να συμβάλουν σε αυτό, αν υπάρχει η πίστη.