«Γιατί δεν είμαι παντρεμένος; Ο Πούτιν φταίει!»
Ιερέας Δημήτρης Φέτισοφ
Διαβάστε περισσότερα

Πρόσφατα συμμετείχα σε μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση για το πρόβλημα της αποχώρησης της σύγχρονης νεολαίας από την Εκκλησία. Υπήρχαν πολλές προτάσεις - χρήσιμες και διαφορετικές - για το τι προσπάθειες πρέπει να καταβάλουμε, τι άλλο να σκεφτούμε για να κρατήσουμε τα παιδιά που μεγαλώνουν στην εκκλησία.

Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά παρόλο που είμαι πατέρας τεσσάρων παιδιών, το ζήτημα της εφηβικής επαναστατικότητας και - ως αποτέλεσμα - της προσωρινής αποχώρησης από την εκκλησία δεν με ανησύχησε πολύ.

Πρώτον, πιστεύω ότι αυτό το φαινόμενο δεν είναι μόνο φυσιολογικό, αλλά σε κάποιο βαθμό ακόμη και απαραίτητο. Σε τελική ανάλυση, η πραγματική βαθιά θρησκευτικότητα πρέπει να επιτευχθεί έμπρακτα μέσω των μεγάλων δεινών. Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, τα πυρά μέσω των οποίων πέρασε η πίστη του Αποστόλου Πέτρου.

Επιπλέον, είμαι πεπεισμένος ότι σε μας – τους κοσμικούς - ένα νέο επίπεδο συνειδητής και βαθύτερης θρησκευτικότητας έρχεται με το χάρισμα του γεμάτου με χαρά, αλλά και με δυσκολίες δώρου της μητρότητας και της πατρότητας. Αυτής της πιο εκπληκτικής στιγμής όταν εσύ ο ίδιος πρέπει να νιώσεις λίγο "θεός" για τα παιδιά σου και αισθάνεσαι ταυτόχρονα πώς ο στοργικός Θεός ασχολείται μαζί μας και πόσο εύθραυστη είναι η ζωή ενός μικρού ανθρωπάκου.

Το πιο σημαντικό είναι ότι ανησυχώ για μια εντελώς διαφορετική πτυχή αυτού του θέματος: για το πώς να μην μεγαλώσω, επιμελώς «χορεύοντας με το ντέφι», έναν άνθρωπο που πλήττεται από μια τόσο διαδεδομένη σήμερα ασθένεια – τον ιδεαλισμό εις βάρος κάποιου άλλου. Από αυτή την πολύ δυσάρεστη κατάσταση της ψυχής και του νου, στην οποία ένας κοινός άνθρωπος συνηθίζει να λυπάται ατέλειωτα τον εαυτό του, και, ως εκ τούτου, να συγχωρά στον εαυτό του τα πάντα, ενώ έχει τον εθισμό να φαντάζεται με όλες τις λεπτομέρειες το θέμα "γιατί εγώ δεν ..."

«Γιατί δεν αθλούμαι και έχω αποκτήσει κοιλιά; - Απλώς δεν έχω κατάλληλο χώρο, εξοπλισμό και ο προπονητής είναι ακριβός. Εξάλλου, δεν υπάρχουν χρήματα για ακριβή και ποιοτική διατροφή».

«Γιατί με συντηρούν οι γονείς μου, ενώ κοντεύω τα τριάντα; - Το θέμα είναι ότι ένας νέος πτυχιούχος τώρα αδυνατεί να βρει μια καλή και υψηλά αμειβόμενη δουλειά, και δεν σκοπεύω να αναλώνομαι για τρεις και εξήντα. Καλύτερα να πάω να παίξω κανένα ηλεκτρονικό παιχνίδι ... "

"Γιατί δεν ...;"

Ναι, αυτά τα «γιατί» είναι πολλά. Νομίζω ότι εσείς οι ίδιοι έχετε γνωρίσει τέτοια άτομα. Είναι η ίδια άγονη συκιά που καταράστηκε ο Κύριος. Το να μιλάς μαζί τους και να τους πείσεις για οτιδήποτε είναι εντελώς άχρηστο. Η πιο αστεία υπόθεση που εξακολουθεί να εμφανίζεται στη μνήμη μου είναι μια συνομιλία με έναν γεροδεμένο, γεμάτο υγεία 30χρονο άντρα που μου έκανε παράπονο για την άδικη ζωή.

Όλα του πάνε στραβά: έχει πολλά πτυχία, αλλά δεν έχει καλή δουλειά, αφού παντού όλες τις καλές θέσεις έπιασαν «οι ατάλαντοι απόγονοι των μαφιόζων». Έχει ένα τριάρι που κληρονόμησε από τους γονείς του, αλλά δεν μπορεί να παντρευτεί για δύο λόγους: ο πρώτος είναι οι κακομαθημένες σημερινές κοπέλες, οι οποίες τα θέλουν όλα στο πιάτο. Και ο δεύτερος ... – είναι προσωπικά ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντιμίρ Πούτιν!

Αφού άκουσα για τον Πούτιν, δεν μπόρεσα να κρατηθώ, γέλασα αγενέστατα και ρώτησα υπό ποιες συνθήκες ο πρόεδρος του έκλεψε τη νύφη. Ο συνομιλητής μου προσβλήθηκε τρομερά και, αφού μουρμούρισε κάτι για την κατάσταση στη χώρα, είπε ότι δεν θα ξαναπατήσει το πόδι του στην Εκκλησία, καθώς υπάρχουν τόσο αγενείς και λάθος ιερείς.

Μπορώ να καταλάβω όταν ο άνθρωπος παραδέχεται ότι κάτι μέσα του έχει πεθάνει και η ανάγκη να πάει στην εκκλησία έχει εξαφανιστεί. Το χειρότερο απ' όλα είναι όταν ισχυρίζεται ότι αυτός είναι ζωντανός, ενώ νέκρωσε ολόκληρος ο κόσμος γύρω του.

Αφού συνειδητοποιήσει αυτό το θλιβερό γεγονός, αναπληρώνει αμέσως το στρατό των καναπεδάτων πολεμιστών του Διαδικτύου και αρχίζει να φαντάζεται έντονα τις δεκάδες χιλιάδες "Mercedes", τις οποίες οδηγούν οι μεθυσμένοι, οι άπληστοι, οι αγενείς και οι άπιστοι ιερείς, οι οποίοι δεν έχουν καμία ομοιότητα με τον "ίδιο τον Ιησού καβάλα σε ένα γαϊδούρι."

Αυτοί οι λαμπροί πολεμιστές των καναπεδάτων στρατών, πιστεύουν ακράδαντα ότι όλοι τους χρωστούν. Είναι απείρως πεπεισμένοι ότι μπορούν να αλλάξουν μόνο εάν αλλάξει ο κόσμος γύρω τους, και η εξυπηρέτηση στο ναό θα γίνεται πραγματικά άνετη και αξιόπιστη, όπως και σε ένα πεντάστερο «Hilton».

Λόγω της διαφθοράς τους, θεωρούν όλους τους ανθρώπους γύρω τους που κατάφεραν να κάνουν κάτι στη ζωή τους αυθάδεις τυχερούς που έχουν λάβει αργομισθία. Ναι, είναι έτοιμοι να κάνουν ατέλειωτες υποκειμενικές αλλαγές στην ιστορία της δυστυχισμένης ζωής τους, προσθέτοντας κάθε φορά όλο και πιο ζοφερούς τόνους στην καταθλιπτική τους πραγματικότητα.

Ως άτομο που, εν γένει, έχει μεγαλώσει στην Εκκλησία, έχω δει αρκετούς τέτοιους. Μια φορά συνάντησα τυχαία έναν παλιό μου γνωστό με τον οποίο ήμασταν μαζί παπαδάκια στα παιδικά μας χρόνια, σπουδάζαμε μαζί σε ένα ορθόδοξο γυμνάσιο. Είδα ότι νιώθει κάπως άβολα μαζί μου και αποφάσισα να θυμηθώ τους παλιούς μας γνωστούς.

«Ξέρεις», του λέω, «αυτός ο αυστηρός μοναχός Ν, που κοιμόταν τέσσερις ώρες την ημέρα, πέθανε πρόσφατα.

- Αυτός ο μεθύστακας; Ναι, είναι κρίμα ... Λυπάμαι, δεν έχω χρόνο, σε χαιρετώ ...

Κι εγώ μετά κοντοστάθηκα για πολλή ώρα σκεπτόμενος, για ποιόν μεθύστακα μου έχει πει; Και τότε θυμήθηκα ... Ο αυστηρός μοναχός Ν, που κοιμόταν τέσσερις ώρες την ημέρα, είπε κάποτε σε μας, τους εφήβους, σχετικά με τον νεανικό του πειρασμό που σχετίζεται με την απομάκρυνση από τον Θεό και, ως αποτέλεσμα, με την κατανάλωση κρασιού που τον ενοχλούσε για μερικούς αγχωτικούς μήνες.

Αυτό το επεισόδιο αποδείχθηκε το μόνο που ο γνωστός μου προτίμησε να κρατήσει στην μνήμη από την αυστηρή και πραγματικά ασκητική ζωή του μοναχού Ν ...

Διαβάζω τους εξαιρετικά φιλελεύθερους μπλόγκερ και ξυρισμένους ιερείς που αποχώρησαν από την Εκκλησία και αναρωτιέμαι πού βρήκαν τέτοια ηθικά τέρατα – επισκόπους, τους ιερείς – εκβιαστές: Γιατί είναι τόσο άτυχοι στη ζωή τους; Και εγώ, που στην πραγματικότητα υπηρέτησα για δέκα χρόνια ως υποδιάκονος σε διάφορους επισκόπους και για δώδεκα χρόνια ως ιερέας, ήμουν τόσο τυχερός που σε όλα αυτά τα χρόνια μπορώ να μετρήσω στα δάχτυλα τα παραδείγματα της εντελώς αρνητικής συμπεριφοράς των κληρικών;

Πρόσφατα είχα λογομαχία σε ένα διαδικτυακό φόρουμ με έναν τέτοιο αντικληρικό καταγγέλλοντα, αρκετά έξυπνο γενικά άνθρωπο, επειδή δυσκολεύομαι να πιστέψω σ’ αυτήν την εικόνα του κανίβαλου επισκόπου και των «άθλιων και πονηρών» ιερέων του που ζωγραφίζει. Και μου απάντησε: "Μα εσείς, πάτερ, είτε είστε εξαγορασμένος ψεύτης, είτε άγιος αφελής, ή ίσως παίρνετε κάποια χάπια, αφού δεν βλέπετε τι συμβαίνει στην Εκκλησία σας" ...

Μήπως εγώ στ’ αλήθεια παίρνω κάποια χάπια; Δεν ξέρω ... Μόνο για κάποιο λόγο μου φαίνεται ότι στην Εκκλησία με περιβάλλουν ενδιαφέροντες και καλοί άνθρωποι. Οι Άγιοι ήρωες ανάμεσά τους είναι λίγοι, αλλά υπάρχουν. Καθώς και υπάρχουν πάρα πολύ λίγοι (ναι, υπάρχουν) διαβόητοι αβανταδόροι.

Και για κάποιο λόγο πιστεύω ότι αυτό ισχύει παντού: σε οποιοδήποτε επάγγελμα και σε οποιονδήποτε οργανισμό. Επτά χρόνια έψαχνα έναν καλό μηχανικό αυτοκινήτου και τελικά τον βρήκα. Έχοντας αρρωστήσει με μια μάλλον δυσάρεστη χρόνια ασθένεια, για περισσότερο από ένα χρόνο έψαχνα τον γιατρό που με βοήθησε πραγματικά και απλοποίησε πολύ τη ζωή μου, καθιστώντας την λιγότερο εξαρτημένη από τα φάρμακα. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι μηχανικοί και οι γιατροί ήταν λαμόγια και απατεώνες. Καθόλου. Για κάποιο λόγο, απλά δεν ταιριάξαμε.

Αλλά τι χάπια παίρνουν εκείνοι που έχουν συνηθίσει να βλέπουν παντού αποκλειστικά αισχρούς, άπληστους και κακούς ανθρώπους;

Και πώς να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας ώστε να παίρνουν τα πρώτα χάπια και να απορρίπτουν τα δεύτερα; Ίσως αυτή η ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί τόσο εύκολα ..