Οι Αγίες Γραφές μιλούν επίμονα για την κρίση του Θεού — ένα γεγονός που θα στεφανώσει την παγκόσμια ιστορία όπως την ξέρουμε, όταν όλοι οι άνθρωποι θα εμφανιστούν ενώπιον του Δικαστικού θρόνου του Θεού και θα λάβουν τιμωρία σύμφωνα με αυτό που έχουν κάνει στη ζωή τους.

Από τη μία πλευρά, αυτό είναι ένα πολυαναμενόμενο και χαρούμενο γεγονός—τελικά όλα τα λάθη της παγκόσμιας ιστορίας θα διορθωθούν, οι θριαμβευτικοί κακοί θα αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη, το φως της αλήθειας του Θεού θα διαλύσει όλες τις περιπλοκές των ανθρώπινων ψεμάτων, η γη θα καθαριστεί από κάθε κακό και η αιώνια και ευλογημένη ζωή θα ξεκινήσει για τους σωσμένους.

Από την άλλη πλευρά, αυτό το γεγονός είναι βαθιά τρομακτικό. Όλοι γνωρίζουμε ότι έχουμε αμαρτήσει. Φυσικά, μπορούμε να το αρνηθούμε — αλλά δεν μπορούμε να μην το γνωρίζουμε. Μπορούμε να προσποιηθούμε ότι δεν γνωρίζουμε, να οικοδομήσουμε πολύπλοκα συστήματα άρνησης και αυτο—δικαιολόγησης - κανένας από εμάς στο δικαστήριο δεν θα είναι σε θέση να πει ότι δεν γνωρίζαμε.

Ακόμα και ο πιο αποφασισμένος άθεος ξέρει για τη δίκη — όπως όλοι μας. Αυτός (όπως και εμείς) παραδίδεται όποτε κατηγορεί άλλους ανθρώπους για τα λόγια ή τις πράξεις τους. Εξάλλου, για να κατηγορήσουμε τους ανθρώπους, είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε από το γεγονός ότι υπάρχει ένας νόμος που είναι υποχρεωμένοι να τηρούν, αλλά δεν τηρούν. Ένας άθεος που επιπλήττει και ντροπιάζει έναν ντροπιασμένο ιεροκήρυκα, διακηρύσσει έτσι την αλήθεια, η οποία είναι γνωστή σε αυτόν καθώς και σε όλους μας — η αμαρτία είναι πραγματική και αξίζει καταδίκη. Οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να ενεργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο — ειλικρινά, με έλεος, με αποχή — και είναι ένοχοι αν δεν το κάνουν. Αλλά κάθε φορά που διακηρύσσουμε το νόμο και το δικαστήριο για άλλους, το διακηρύσσουμε και για τον εαυτό μας — είναι παράλογο να θεωρούμε τον εαυτό μας εξαίρεση από τη γενική δικαιοδοσία.

Φυσικά, μπορούμε να αρνηθούμε πεισματικά την πραγματικότητα της δίκης — μέχρι να βρεθούμε σε αυτήν. Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά. Ο Λόγος του Θεού μας καλεί να ενεργήσουμε διαφορετικά - να μετανοήσουμε και να δεχτούμε την αιτιολόγηση.

Δεν μπορούμε να διαγράψουμε τις αμαρτίες μας και δεν έχουμε τίποτα να εξιλεώσουμε γι ' αυτές. Αλλά έχουμε έναν Λυτρωτή-τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, έναν αναμάρτητο δίκαιο άνθρωπο που ήρθε να αφαιρέσει τις αμαρτίες μας και να μας δώσει τη δικαιοσύνη του. Όλα όσα μας καταδίκασαν στην καταδίκη, του ανατέθηκαν όλες οι κακές πράξεις, τα λόγια και οι σκέψεις μας. Όπως λέει η Αγία Γραφή, "όλοι περιπλανηθήκαμε σαν πρόβατα, ο καθένας στράφηκε στον δικό του δρόμο: και ο Κύριος έβαλε πάνω του τις αμαρτίες όλων μας" (Ησ.53: 6) η δίκαιη κρίση του Θεού για τις αμαρτίες μας έχει ήδη εκπληρωθεί όταν ο Χριστός πέθανε για μας στο Γολγοθά.

Δεν μπορούμε να δικαιωθούμε από τη δικαιοσύνη μας-αλλά ο Θεός μπορεί να μας δικαιώσει με τη δικαιοσύνη του Χριστού. Για να γίνει αυτό, πρέπει να παραδοθούμε, να συνθηκολογήσουμε, να παραδεχτούμε τις αμαρτίες μας — αμαρτίες και να βάλουμε την ελπίδα μας στον Ιησού Χριστό. Σημαίνει να μετανοήσουμε και να πιστέψουμε, και η Γραφή υπόσχεται ότι όποιος το κάνει αυτό θα γίνει αποδεκτός και δικαιολογημένος από τον Θεό.

Το πρόγραμμα "ιδιωτική γνώμη" στο ραδιόφωνο "Βέρα": https://radiovera.ru/o-nashem-opravdanii-2