Η συντέλεια του κόσμου δεν είναι πρόβλημα;
Αρχιεπίσκοπος Αλέξανδρος Ντόμπροσελσκί
Διαβάστε περισσότερα

Το ζήτημα των τελευταίων χρόνων για μένα προσωπικά δεν θέτει πρόβλημα, επειδή το κύριο πρόβλημα για τον εαυτό μου το αποτελώ εγώ, και κανένας Αντίχριστος δεν είναι τόσο επικίνδυνος για την αιώνια σωτηρία μου όσο εγώ. Σε αυτήν την περίπτωση, μένει μόνο να γράψουμε γιατί ο συγγραφέας δεν βλέπει εδώ πρόβλημα.

Ο Κύριος είπε στους μαθητές του ότι δεν είναι δική μας δουλειά να γνωρίζουμε ή να αναρωτιόμαστε για την ώρα της συντέλειας του κόσμου. Ο Χριστός απάντησε στους μαθητές του με τον ακόλουθο τρόπο: «οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ; εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.»(Πράξεις 1: 6-7).

Επομένως, εάν κοιτάξετε την κατάσταση νηφάλια, σαν στρατιώτες, τότε δεν χρειάζεται να σκεφτείτε τα γεγονότα που κρύβονται από εμάς, από τη Δύναμη του Θεού. Ο αρχηγός κρύβει τα σχέδια του από τους υφισταμένους προς το συμφέρον τόσο των υφισταμένων όσο και των προγραμματισμένων ενεργειών. Ποιο είναι το νόημα να μαντεύουμε για την συντέλεια του κόσμου εάν το προσωπικό μας τέλος είναι πολύ πιο σημαντικό για το αιώνιο πεπρωμένο μας; Φαίνεται ότι εδώ έγκειται όλο το πρόβλημα, για κάθε σοφό άνθρωπο η απλότητα είναι αρκετή...

Αλλά το σκουλήκι της αμφιβολίας, και δεν ονομάζεται άδικα σκουλήκι, και όχι πεταλούδα ή κάτι άλλο παραδεισένια ευχάριστο, μας τρώει λόγω της υπερηφάνειας και της άγνοιας μας, και αναρωτιέται έντονα για πολλά πράγματα. Επομένως, είναι απαραίτητο να το ηρεμήσουμε όχι τόσο με στρατιωτική πειθαρχία, η οποία δεν απαιτεί εντολή από τις ανώτερες αρχές, όσο και με ορθή σκέψη, στο βαθμό που είναι δυνατόν να την ονομάσουμε ορθή σε αυτήν την περίπτωση. Σε τελική ανάλυση, μόνο η απουσία προβληματισμού σχετικά με αυτό το θέμα μπορεί να χαρακτηριστεί πραγματικά ορθή.

Ένας στρατιώτης μπορεί, φυσικά, να θέσει πολλές ερωτήσεις, και να βρει ακόμη περισσότερες απαντήσεις σχετικά με το γιατί πραγματοποιήθηκαν ορισμένες κινήσεις στρατευμάτων και τεχνικών μέσων, σκάφτηκαν χαρακώματα, εγκαταστάθηκαν ορισμένα όπλα, εισήχθησαν πυρομαχικά κ.λπ... Αλλά είναι ούτως ή άλλως αδύνατο να γνωρίζουμε ακριβώς τι σημαίνουν όλα αυτά που παρατηρούμε, είναι αδύνατο ακόμη και να παρατηρούμε όλα, όσα συμβαίνουν από το δικό μας χαράκωμα.

Το μόνο πράγμα που έχει νόημα για έναν στρατιώτη είναι να εκτελέσει την εντολή, για παράδειγμα, με καλή πίστη να σκάψει ένα χαράκωμα και να πυροβολήσει επιμελώς τον εχθρό, δηλαδή να εκπληρώσει το καθήκον του. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος τόσο να μείνει ζωντανός όσο και να βοηθήσει τους συντρόφους του. Ομοίως κι εμείς, απομακρύνοντας τη δική μας μικρή «συντέλεια του κόσμου» αναβάλλουμε έτσι την κοινή καταστροφή.

Μόλις κάποιος στρατιώτης αρχίσει να αναζητάει το νόημα του τι συμβαίνει, αρχίζει αμέσως να χάνεται σε εικασίες και υποθέσεις, περιττές γι’ αυτόν και απαραίτητες μόνο για να τροφοδοτήσει το σκουλήκι της αμφιβολίας. Και το σκουλήκι από αυτό μόνο μεγαλώνει. Το να το συζητάς είναι σαν να ταΐζεις τον εχθρό σου.

Πολλοί γλίστρησαν στο δρόμο της λύσης του γρίφου της Αποκάλυψης φθάνοντας μέχρι την ψυχική ασθένεια, αφιέρωσαν τη ζωή τους σε θεωρίες ερμηνείας, αποκαλύπτοντας τις μεταφορές, τις μετωνυμίες, τις υπερβολή και τα σχήματα λιτότητας, μεταφράζοντας κείμενο σε αριθμούς σύμφωνα με το Ελληνικό, Ρωμαϊκό, Εβραϊκό και Αραβικό, ακόμη και Σλαβικό σύστημα, ή σε σχεδιαγράμματα. Για να μην το κάνουμε αυτό, ο Κύριος περιέγραψε συγκεκριμένα με λίγες, αλλά ζωντανές εικόνες, τα σημάδια της δεύτερης παρουσίας Του και της συντέλειας του κόσμου. Για να μην τρελαθούμε, αρκεί να τα φανταζόμαστε καλά. Αυτά τα σημάδια είναι τόσο προφανή που δεν είναι δυνατόν να κάνουμε λάθος και να μπερδέψουμε τους τελευταίους καιρούς με συνηθισμένες συνήθεις καταστροφές. Και έχουν γραφτεί τόσα πολλά γι’ αυτό το θέμα που φαίνεται περίεργο να γράφω κάτι επιπλέον. Ωστόσο, επειδή υπάρχει ζήτηση, τολμούμε να κάνουμε και προσφορά.

Για να φρεσκάρω κάπως το θέμα, θα πραγματοποιήσουμε ένα πείραμα: θα γράψουμε, χωρίς προκαταρκτική προετοιμασία, χωρίς να ανανεώσουμε στη μνήμη το αποκαλυπτικό θέμα. Δηλαδή, δεν θα ενεργήσουμε σαν επαγγελματίας, που καταπιάνεται με το πρόβλημα πλήρως οπλισμένος, αλλά όσο πιο απλά γίνεται. Σε αυτήν την περίπτωση, η αντίληψή μου μπορεί να θεωρηθεί ότι αντιστοιχεί περίπου στην αντίληψη ​​οποιουδήποτε Χριστιανού που δεν έχει ιδιαίτερη εμπειρία στις θεολογικές επιστήμες. Επιπλέον, όπως σημειώσαμε παραπάνω, δεν ενδιαφερόμαστε ιδιαίτερα για το πρόβλημα των σημαδιών της συντέλειας του κόσμου. Αυτό το πείραμα είναι ενδιαφέρον και για μένα επειδή αυτό πρέπει να δείξει πως αυτό παρουσιάζεται εν προκειμένω, όχι σε θεολόγο ή μορφωμένο ιερέα, αλλά σε έναν απλό Χριστιανό.

Ολόκληρη η λογική της πνευματικής ζωής δείχνει ότι αυτό το σύμπαν απαιτεί μια βασική ανανέωση για όσους αξίζουν μια νέα αιώνια ζωή, ενώ όσοι δεν αξίζουν επίσης θα βρουν τη θέση τους.

Η Θεία Αποκάλυψη μας λέει τι δεν συνάγεται από μόνο του από τη λογική της πνευματικής ζωής: η ζωή στη γη θα τελειώσει όχι με τον θρίαμβο του Χριστού και της Εκκλησίας Του, όπως θα θέλαμε να πιστέψουμε, αλλά με τη νίκη του κακού. Ως εκ τούτου, πρώτον, η συντέλεια του κόσμου θα έρθει ξαφνικά, απροσδόκητα, σαν κλέφτης τη νύχτα, σε μια στιγμή που κανείς δεν θα νιώσει την προσέγγισή της, αντιθέτως, επαινώντας την ειρήνη και την ασφάλεια που επιτεύχθηκε τελικά από την ανθρωπότητα (Α’ Θεσσα. 5: 3).

Οι καταστάσεις με τον κορωνοϊό και άλλα παρόμοια φαινόμενα δεν ταιριάζουν με αυτήν την εικόνα, είναι απλά μια άλλη και πολύ χρήσιμη υπενθύμιση της ευθραυστότητας και της χρονικότητας της γήινης ύπαρξής μας. Το Ευαγγέλιο λέει γι’ αυτές: «μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος. ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους·  πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.»(Ματθ. 24: 6-8).

Αυτή η ειρήνη και η ασφάλεια θα επιτευχθούν όχι μόνο χάρη στην επιστημονική πρόοδο, αλλά χάρη στην εσωτερική απόκλιση από την αλήθεια προς την κατεύθυνση κάποιων καθολικών αξιών. Σε αυτήν την περίπτωση, θα οδηγηθούν προς μια βιολογική άθεη ύπαρξη, αλλά τελικά ομαλή και επομένως ευημερούσα. Σε τελική ανάλυση, η αναζήτηση της αλήθειας σε κάθε έθνος οδηγεί σε μοναδικότητα και σε διαφορές, και συνεπώς σε αμοιβαία παρανόηση και ένταση μεταξύ των εθνών. Η εγκατάλειψη της αναζήτησης της Αλήθειας και της θείας αιώνιας ζωής υπέρ της κοινής κατανόησης και της άνεσης εκείνη την εποχή θα γίνει καθολική και νόμιμη, και η αναζήτηση της πνευματικής ζωής θα τιμωρηθεί από το νόμο ως κακό που διαταράσσει τη δημόσια ειρήνη.

Με όλη την εξωτερική ευημερία, το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης θα εξαφανιστεί, γιατί δεν θα υπάρχουν πλέον αυτοί που σώζονται. Επιπλέον, δεν θα υπάρχει πλέον η ελπίδα ότι τέτοιοι θα εμφανιστούν στο μέλλον: το δυναμικό της πνευματικής υγείας θα εξαντληθεί, θα συμβεί μια πολιτιστική καταστροφή πρωτοφανούς αναλογίας, αλλά εντελώς αόρατη για τους ανθρώπους που ζουν αυτή τη στιγμή. «Και όπως συνέβη στις ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και στις ημέρες του Υιου του ανθρώπου: έτρωγαν, έπιναν, οι άντρες παντρεύονταν, οι γυναίκες δίνονταν σε γάμο, μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, και ήρθε ο Κατακλυσμός και τους κατέστρεψε όλους. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στις ημέρες του Λωτ: έτρωγαν, έπιναν, αγόραζαν, πουλούσαν, φύτευαν, έχτιζαν. Αλλά την ημέρα που βγήκε ο Λωτ από τα Σόδομα, έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό και τους κατέστρεψε όλους. Έτσι θα είναι τα πράγματα και την ημέρα που θα αποκαλυφτεί ο Υιος του ανθρώπου.»(Λουκάς 17: 26-30).

Ο απαισιόδοξος μπορεί να παρατηρήσει ότι τότε ο καιρός μας μπορεί να είναι και ο τελευταίος.

Αλλά εδώ υπάρχει μια αντίρρηση: σύμφωνα με την αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου, και σύμφωνα με την έννοια της εξέλιξης των παγκόσμιων γεγονότων, η καθολική αθεϊκή άνεση θα οδηγήσει φυσικά και εξαναγκαστικά όλους τους λαούς να διοικηθούν από μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η γενική εμπιστοσύνη στις ενέργειές της και η έγκρισή της θα είναι απεριόριστη, επειδή θα είναι ίδια με την πίστη στην πρόοδο και τη συσσωρευμένη γνώση. Η αντίσταση σε αυτόν θα είναι έγκλημα εναντίον όλης της ανθρωπότητας και της ίδιας της αρχής της ανθρωπότητας, έτσι ώστε οποιοσδήποτε, ακόμη και ο αμφιβάλλων, να θεωρείται εχθρός. Θα εξαναγκαστεί σε συγκατάθεση (καθώς και μέσω της σφραγίδας 666) και μέχρι και θα εκτελεστεί ως εχθρός της ανθρώπινης φυλής μόνο επειδή αναζητούσε την ζωή, την οποία κανείς δεν θα αναζητάει πια. Αλλά τέτοιοι άνθρωποι θα αποτελούν μια εξαίρεση, όλοι θα είναι αρκετά ικανοποιημένοι με μια άνετη ζωή.

Ένας νέος πύργος της Βαβέλ θα χτιστεί για τη δόξα της ανθρωπότητας που έχει ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες και αυτός ο πύργος θα είναι η ίδια η ανθρώπινη κοινωνία. Για να πάρουμε την πλευρά του Αντιχρίστου, είτε τότε, είτε τώρα, δεν είναι καθόλου απαραίτητο να είσαι ένας αναμφισβήτητος κακούργος. Αρκεί να συμβιβαστούμε με το κακό στα βάθη της ψυχής μας και με μια αυτόνομη, ανεξάρτητη από τον Θεό ύπαρξη.

Το δεύτερο σημάδι που προκύπτει στη συνείδησή μου, απλοποιημένη για το πείραμα, είναι η φύση του τέλους της παγκόσμιας ιστορίας: ολόκληρο το σύμπαν, από την εμφάνισή του έως τους βαθιούς και θεμελιώδεις φυσικούς, βιολογικούς και άλλους νόμους της φύσης, θα αλλάξει. Θα υπάρξει μια τελική κρίση για όλους τους ανθρώπους, όποτε και να ζούσαν.

Η συντέλεια του κόσμου θα είναι πραγματικά το τέλος του και όχι ένα τρομακτικό γεγονός, έστω και καθολικό. Τα τρομακτικά γεγονότα που περιγράφονται στην Αποκάλυψη θα γίνουν πράγματι πριν από την συντέλεια του κόσμου, αλλά μόνο τότε θα μπορέσουμε να τα αναγνωρίσουμε ξεκάθαρα από το κείμενο της Αποκάλυψης. Μέχρι τότε, η περιγραφή αυτών των γεγονότων στην Αποκάλυψη θα είναι για εμάς μόνο μια σειρά ασαφών και διφορούμενων ερμηνευμένων εικόνων, οι οποίες είναι δύσκολο ακόμη και να θυμηθούμε, πόσο μάλλον να ερμηνεύσουμε. Και όλα αυτά επειδή έχουμε ένα πολύ πιο σοβαρό και δύσκολο έργο - τη δική μας σωτηρία.