«Στο Διαδίκτυο δε θα έρθεις στο Θεό»
Διαβάστε περισσότερα

Ποία πρότυπα εμποδίζουν τους ανθρώπους που «ζουν» στο Διαδίκτυο να διασχίζουν το κατώφλι της εκκλησίας, πώς ένα διαδικτυακό κήρυγμα διαφέρει από αυτό που ακούγεται στην εκκλησία, και γιατί δεν μπορείς να πας στην εκκλησία «εξ αποστάσεως», - γι' αυτό και πολλά άλλα συζητήθηκαν στη συνάντηση του συμμετέχοντος στο έργο «Batushka θα απαντήσει» τον Λευκορώσο Ιερέα-blogger Αλέξανδρο Κουχτά με φοιτητές της Βόλγκογκραντ.

 

Σπάζοντας τα πρότυπα

Σύμφωνα με την άποψη του διαδικτυακού ιεροκήρυκα, τα πρότυπα και εντύπωση, που θέτουν τα μέσα ενημέρωσης στο μυαλό των νέων σήμερα, τους εμποδίζουν το δρόμο προς την Εκκλησία. Τα ΜΜΕ σχηματίζουν μια εντύπωση της Εκκλησίας ως συγκέντρωση του παγκόσμιου κακού, και καθήκον του ιεραποστόλου – να σπάσει αυτό το πρότυπο και να δημιουργήσει ένα νέο – αν και παράξενο, ασυνήθιστο εν μέρει ιερέα που μπορεί να βρει μια κοινή γλώσσα με το κοινό του.

– Καθήκον μου – δεν είναι να προσελκύσω όλους: «ελάτε στο Ναό μου, αλλιώς θα καείτε στην κόλαση», – σε καμία περίπτωση. Το καθήκον μου – να βάλω στους ακροατές μια μικρή κρυμμένη βόμβα, ότι η Εκκλησία μπορεί να μην είναι αυτό που νομίζατε πριν. Ίσως, όταν σκέφτεστε σοβαρά την πίστη, αυτό θα σας επιτρέψει να επανεξετάσετε όλα τα πρότυπα και αν όχι να έρθετε στην Εκκλησία, να δημιουργήσετε τη δική σας γνώμη γι' αυτήν, πιο ξεκάθαρη και παρόμοια με την πραγματικότητα από εκείνη, που σχηματίζεται στην κοινωνία. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μάθεις να είσαι ελεύθερος.

 

«Κάνω φιλίες με γιαγιάδες»

Ο Πάτερ έπρεπε να απαντήσει στις ερωτήσεις του κοινού, πίνοντας μια κόκα κόλα κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων, για σχεδόν μια ώρα. Τα θέματα κυμαίνονταν από τη σωτηρία της ψυχής μέχρι τις προτιμήσεις στη λογοτεχνία και τη μουσική.

Πόσο καιρό υπηρετήσατε στην Εκκλησία και πηγαίνατε στην Εκκλησία πριν γίνετε Ιερέας;

– Με έστειλαν στο κατηχητικό ως παιδί, η οικογένειά μου ήταν όπως κάθε άλλη: πήγαμε στην Εκκλησία πού και πού. Δούλευα ως προγραμματιστής, μετά τη θεολογική σχολή έγινα Ιερέας, και υπηρετώ εδώ και τρία χρόνια σε οικισμό εργατών κοντά στο Μινσκ, δύο ώρες με το αυτοκίνητο από την πόλη.

Σας ενοχλεί το γεγονός, ότι οι γιαγιάδες αντιδρούν ορισμένες φορές διφορούμενα στο διαδικτυακό σας έργο; Δε σας φοβερίζει το γεγονός, ότι υπάρχει περίπτωση να χάσετε το κοινό που έχετε στο Ναό, είναι κατανοητό, γιατί δε σας βλέπουν στο YouTube.

– Οι γιαγιάδες στο ναό με αγαπάνε πάρα πολύ, γνωρίζουν για το YouTube μου, από καιρό σε καιρό διαβάζουν για μένα στις εφημερίδες Λευκορωσίας όπως «Λευκορωσικός Παρτιζανός» ή «Zviazda». Μου φέρονται σαν στον εγγονός τους, με ταΐζουν, με τη σειρά με προσκαλούν στο σπίτι για να μου κεράσουν πίτες. Πείρα είκοσι κιλά σε τρία χρόνια – κάνω φιλιά με τις γιαγιάδες.

 

Είναι αδύνατο να είσαι αγαπητός για όλους

Αλλά υπάρχουν εκείνοι που σας βλέπουν σαν προβοκάτορα...

– Υπάρχουν τέτοιες απόψεις, αλλά δεν είμαι χρήματα για να με συμπαθούν όλοι. Ό,τι και αν κάνω, κάποιος θα με αντιπαθεί ούτως ή άλλως. Ο μόνος τρόπος για να σε συμπαθήσουν όλοι είναι αν είσαι νεκρός και μην κάνεις τίποτα.

Πώς ανταποκρίνεται η ιεραρχία και οι συνάδελφοί σας στο έργο σας;  Και πού υπάρχουν περισσότερα πρότυπα, σε θρησκευτικά ή άθεα περιβάλλον;

– Υπάρχουν αντίπαλοι της προόδου μεταξύ των χριστιανών, όχι πολλοί, αλλά είναι πολύ επίμονοι και μιλούν συνεχώς για τις πεποιθήσεις τους. Τα πιο σκληρά, πιο άσχημα λόγια άκουσα από τους συνάδελφους μου: ένας άνθρωπος στο avatar του έχει το ναό, σταυρό, γράφει «είμαι Ορθόδοξος» και σε βρίζει τόσο πολύ ώστε απλά... κατ' ευθείαν μπαίνει στην απαγόρευση (ban). Υπάρχει ένα τέτοιο κίνημα περίεργης αντίθεσης μεταξύ τους δικούς μας. Αλλά αξίζει να πούμε: «Παιδιά, τι μπορείτε να δείξετε, που είναι οι καρποί της δουλειάς σας;» – με αυτό τελειώνει όλα. Είναι εύκολο να επικρίνεις κάποιον, αλλά φτιάξτε το δικό σας προϊόν, το οποίο θα οδηγήσει τους ανθρώπους στο Θεό. Ενώ, λαμβάνω κάποιες φορές προσωπικά μηνύματα: «Κοίτα, είμαι άθεος, αγνωστικιστής, βουδιστής, κτλ..., και ο χριστιανισμός πάντα μου φαινόταν τόσο βαρετός, συγκεχυμένος, αλλά σε παρακολουθώ και συνειδητοποιώ, ότι ένας νέος κόσμος ανοίγει για μένα. Σε ευχαριστώ για αυτό». Και σχόλια σαν αυτά είναι πιο πολύτιμα.

Πώς αντιμετωπίζεται άλλους Ορθόδοξους bloggers;

– Γενικά, είμαι υπέρ του blogging και πιστεύω, ότι η ποσότητα μεταμορφώνεται στην ποιότητα. Ας μεγαλώσει ο αριθμός Ορθόδοξων bloggers, και κάποια μέρα αυτό το υποπεριβάλλον θα δημιουργήσει έναν άξιο Ιερέα-blogger. Και δε θα είμαι εγώ, γιατί έχω 15.000 συνδρομητές, αυτό δεν είναι αρκετό.

Τι είδους μουσική σας αρέσει, τι διαβάζετε;

– Μίσο λεπτό, θα ανοίξω μια λίστα τώρα... Οι μουσική μου: Aquarium, Tarja Turunen, Aquarium, RHCP, Melnitsa, Lyapis Trubetskoy, Nightwish, Aquarium, Aquarium, Aquarium, Λένινγκραντ, Nautlius Pompilius... Από τα βιβλία... Ο Χώκινγκ πέθανε πολύ πρόσφατα, ποίος δεν τον ξέρει. Έχει μερικά δημοφιλή βιβλία σχετικά με την επιστήμη για το μεγάλο πλήθος, ένα από τα οποία διαβάζω και τώρα.

 

Τι δε γίνεται να κάνεις online

Αναφερθήκατε στο επίκαιρο θέμα, ότι έρχονται λίγοι νεαροί στους Ναούς τώρα. Οι νέοι έχουν συνηθίζει να τα κάνουν όλα από απόσταση: παραγγελία φαγητού, αγορά ρούχων. Γενικά, δε χρειάζεται να πας κάπου σήμερα...

– Αν είναι δυνατόν να πηγαίνουμε στο Ναό εκ αποστάσεως, αυτό θέλετε να μάθετε;

Θα υπάρξει μια σύγχρονη ερμηνεία αυτού του στοιχείου, και πώς θα δελεαστούν οι νέοι για να επισκεφθούν το Ναό;

– Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να επιλυθούν δύο μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο είναι η κοινότητα. Το εργαλείο, με το οποίο διακηρύσσει ο Χριστός είναι η απλή ανθρώπινη επικοινωνία. Έρχεται να επισκεφθεί τον Ζαχαρέα, τον φοροεισπράκτορα. Δεν είναι για να του πει, "Ζαχαρέα, είσαι κάπως... πρέπει να μετανοείς..." Πηγαίνει σ' αυτόν, τρώει μαζί του, δεν ξέρουμε για τι πράγμα μιλάγανε, αλλά μετά από αυτό, συμβαίνει το θαύμα της αναγέννησης του Ζαχαρέα – γίνεται καλός και σωστά. Εγώ, ως άνθρωπος που «ζει» στο Διαδίκτυο, κατανοώ, ότι αυτό το θαύμα δεν μπορεί να επιτευχθεί διαδικτυακά.

Μπορώ να μιλήσω για σημαντικά θέματα, αλλά η χρήση του Διαδικτύου για την ομολογία της αγάπης είναι ένα είδος διαστροφής, ακριβώς όπως το να έρχεσαι στο Θεό μέσω του Διαδικτύου είναι εξίσου διαστροφή. Πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα με την κοινότητά μας.

Και το δεύτερο ερώτημα είναι, γιατί έρχομαι στο Ναό; Μπορώ να προσευχηθώ χωρίς να σηκωθώ από το κρεβάτι, μπορώ επίσης να δωρίσω πολλά χρήματα στο διαδίκτυο στον Ιερέα για κάτι καλό — δε χρειάζεται να πας στο Ναό γι' αυτό. Δεν πάω εκεί για να δώσω κάτι, πάω εκεί για να πάρω κάτι. Υπάρχουν πράγματα, τα οποία δε θα εγκατέλειπα ποτέ και για τίποτα, και αυτό είναι το θέμα της Κοινωνίας. Δε μαζευόμαστε στο Ναό μόνο για να προσευχηθούμε ο καθένας για το δικό του λόγο. Θυμάμαι, ότι σε κάθε μικροσκοπικό σωματίδιο, σε κάθε κομματάκι της Κοινότητας, ο ίδιος ο Θεός είναι παρών, και πιστεύω, ότι έτσι μπορώ να συνδεθώ μαζί Του. Αυτή είναι η στιγμή της πίστης μου: δεν μπορώ να το αποδείξω, δεν μπορώ να το δείξω, απλά το πιστεύω, τελεία και παύλα. Πρώτα απ'όλα πάω στο Ναό για την Κοινότητα και μετά για όλα τα υπόλοιπα. Για μένα, ως Χριστιανό, όλα τα άλλα είναι άσχετα, αν δεν υπάρχει Κοινωνία.