Θέλω όλο και περισσότερο να διαβάζω, να ακούω και να μιλάω για την αγάπη. Να μάθουν να αγαπούν.

Μερικές φορές άλλοι άνθρωποι έρχονται σε εμάς και ζητούν βοήθεια, θέλουν να πάρουν άνεση και να απαλλαγούν από εσωτερικά προβλήματα, μερικές φορές απλώς μας παρακολουθούν, προσπαθώντας να βρουν απαντήσεις στις ερωτήσεις τους μέσω του τρόπου ζωής μας, μέσω των λέξεων και των πράξεών μας. Κάθε άτομο θέλει κάποιον να είναι εκεί που θα μπορούσε να του δείξει ένα παράδειγμα αγάπης. Και τι μέτρο αγάπης έχουμε εμείς οι ίδιοι;

Θέλω να σου πω μια ιστορία. Το διάβασα στο Διαδίκτυο.

Το πρωί, ένας ηλικιωμένος άνδρας, περίπου ογδόντα ετών, ήρθε στο γιατρό και του ζήτησε να επιδέσει γρήγορα την πληγή. Ο γιατρός ρώτησε γιατί βιαζόταν τόσο πολύ. Και ο ηλικιωμένος απάντησε ότι σίγουρα έπρεπε να φτάσει στο νοσοκομείο για να δει τη σύζυγό του, η οποία πάσχει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ για πέντε χρόνια. Μετά την επίδεση της πληγής, ο γιατρός ρώτησε αν η γυναίκα του θα ανησυχούσε αν ήταν λίγο αργά. Στην οποία ο άντρας απάντησε ότι δεν τον είχε αναγνωρίσει για πολύ καιρό. Ο γιατρός ήταν έκπληκτος. Πώς μπορείτε να ανησυχείτε για την καθυστέρηση σε μια συνάντηση με ένα άτομο που δεν γνωρίζει καν ποιος είστε; Ο άντρας χαμογέλασε και είπε εκπληκτικά λόγια: "δεν ξέρει ποιος είμαι, αλλά ξέρω ποια είναι".

Πόσο θα ήθελα να είχα τουλάχιστον ένα μέρος της αγάπης που είχε αυτός ο άνθρωπος! Νιώθω ότι με ένα τέτοιο δώρο αγάπης, το αδύνατο θα γίνει δυνατό. Μπορείτε να υπομείνετε χαρούμενα οποιαδήποτε ταλαιπωρία, να είστε ευτυχείς να παραχωρήσετε το καλύτερο σε άλλους, να αναλάβετε δύσκολη δουλειά με χαρά, να προσευχηθείτε θερμά για τους συγγενείς σας, με τρυφερότητα να αγκαλιάσετε τους αγαπημένους σας.

Το πρόγραμμα "Iδιωτική γνώμη" στο ραδιόφωνο "Βέρα": https://radiovera.ru/dar-lyubvi.html