Όταν πρόκειται για την προσωπική εμπειρία της πίστης μας, για το που είναι ο Θεός στη ζωή μας, για το γιατί είμαστε στην Εκκλησία του Χριστού - εδώ η πειστικότητά μας τελειώνει πριν ξεκινήσει.

Η γιορτή των ιερότερων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου μας κάνει να σκεφτούμε και πάλι: τι σημαίνει να είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος, ποιο είναι το νόημα της ζωής μας στην Εκκλησία;

Όταν δοξάζουμε τους Αγίους που έγιναν θεάρεστοι, βλέπουμε το πρότυπο που πρέπει να είναι ο κανόνας για τον καθένα μας. Ο Κύριος καλεί στην αγιότητα όχι μόνο εκείνους που ζούσαν κάποτε όχι μαζί μας. Ο Κύριος καλεί στην αγιότητα τον καθένα που κάποτε απέκτησε την πίστη στον Χριστό και το δρόμο προς Αυτόν στην Εκκλησία Του.

Στο ιερό μυστήριο του χρίσματος, το οποίο γίνεται αμέσως μετά το βάπτισμα, ο νεογέννητος Χριστιανός λαμβάνει το δώρο του Αγίου Πνεύματος, το δώρο με το οποίο όλοι πρέπει να υπηρετούν τον Θεό και την Εκκλησία του Χριστού. Το Πνεύμα είναι ένα, αλλά τα δώρα του Πνεύματος ποικίλλουν, όπως ακούσαμε πρόσφατα σε μια κυριακάτικη λειτουργία: «ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα» (Ρωμ. 12:6). Το ερώτημα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας είναι το πώς θα χρησιμοποιήσουμε αυτά τα δώρα, για να υπηρετήσουμε τον Χριστό και τον πλησίον μας, ή μόνο για να ευχαριστήσουμε τους εαυτούς μας;

Το Ευαγγέλιο που διακηρύσσει η Εκκλησία του Χριστού είναι το θέλημα του Θεού για τον λαό Του, βρίσκεται μακριά από την εθνική ή κοινωνική αποκλειστικότητα. Το Ευαγγέλιο που μας έχει δοθεί αποτελεί αμετάβλητο θέλημα του ίδιου του Θεού όσον αφορά εμάς. Ο καθένας από τους τέσσερις Ευαγγελιστές, με τον δικό του τρόπο, αποδίδει τη Θεία Αποκάλυψη, αλλά το Ευαγγέλιο είναι ένα και μοναδικό για όλους - πλούσιους και φτωχούς, έξυπνους και όχι ιδιαίτερα, άρρωστους και υγιείς. Ο Θεός θέλει να ζήσει ο λαός Του σύμφωνα με το Δίδαγμά του. Για να ζήσουμε σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, και όχι σύμφωνα με τη δική σας θέληση ή βούληση, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε την ικανότητα να ακούμε.

Η ικανότητα να ακούμε ο ένας τον άλλο είναι ένα υπέροχο χάρισμα και για να το αποκτήσουμε, πρέπει πρώτα απ' όλα, να ταπεινωθούμε, να καλμάρουμε την υπερηφάνεια και τον εγωϊσμό μας, το οποίο από μόνο του αποτελεί μοναδική και αμετάβλητη αξία για τους ανθρώπους αυτού του κόσμου, και να καταλάβουμε ότι υπάρχει κάποιος άλλος σε αυτόν τον κόσμο, ο πλησίον μας. Ο πλησίον, προικισμένος με την ίδια ικανότητα να ζει όπως ζούμε κι εμείς οι ίδιοι, ο πλησίον, αναλαμβάνοντας το βάρος του οποίου, επιτυγχάνουμε την σωτηρία μας. Μέσα από την ικανότητα να ακούμε ο ένας τον άλλο, εμφανίζεται η ικανότητα να ακούμε τον Θεό, το θέλημά Του, που μας δίνει η Εκκλησία.

Ποιο είναι άραγε το θέλημα του Θεού για τον λαό Του, τον λαό που αποτελεί την Εκκλησία του Χριστού; Την ημέρα της μνήμης των Αγίων Αποστόλων, ας στραφούμε στις Πράξεις των Αποστόλων, και ακούσουμε που μας καλεί ο Θεός: «ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.»(Πράξεις 1:8).

Ο καθένας από εμάς κατά το μυστήριο του χρίσματος έλαβε το δώρο του Αγίου Πνεύματος και ο κάθε Χριστιανός Ορθόδοξος καλείται να γίνεται μάρτυρας του Χριστού όχι μόνο στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία και στη Σαμάρεια, και έως πλέον και τα άκρα της γης. Τι σημαίνει το να είναι μάρτυρας; Το να είσαι μάρτυρας σημαίνει να μοιράζεσαι τον πλούτο της πίστης μας με εκείνους που δεν το γνωρίζουν. Το να είσαι μάρτυρας σημαίνει να μιλάς για τον Χριστό ως Σωτήρα σας. Το να είσαι μάρτυρας σημαίνει να εφαρμόζεις τις εντολές του Ευαγγελίου στη ζωή σου. Όπως ειπώθηκε κάποτε, " Κηρύττεστε το Ευαγγέλιο ανά πάσα στιγμή και, αν είναι απαραίτητο, χρησιμοποιήστε λέξεις."

Και εδώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα. Ξέρουμε πώς να μιλήσουμε για την εμπειρία της πίστης μας; Αντιπροσωπεύουν τα λόγια μας τη δύναμη και την ομορφιά της ορθόδοξης πίστης και όχι τις πνευματικές κατασκευές; Υπάρχει μέσα μας η δίψα να μοιραζόμαστε τον πλούτο της Ορθοδοξίας;

Δυστυχώς για εμάς, δεν ξέρουμε να μοιραζόμαστε με τους γύρο μας, τον τρόπο με τον οποίον ο Χριστός επηρεάζει εμάς και τη ζωή μας. Για να πούμε ότι όλα είναι κακά, ότι τίποτα δεν λειτουργεί, ότι η ζωή δεν λειτουργεί, απλά, Δεν απαιτούνται ειδικές ικανότητες για τις συζητήσεις τύπου όλα είναι χάλια, τίποτα δεν καταφέρνω, η ζωή δεν προχωράει. Τα λόγια για τα άσχημα στη ζωή μας πάντα βρίσκονται μόνα τους και ακούγονται πειστικά.

Μόλις πρόκειται για την προσωπική εμπειρία της πίστης μας, για το ποιος είναι ο Θεός στη ζωή μας, για το γιατί είμαστε στην Εκκλησία του Χριστού - εδώ η πειστικότητά μας τελειώνει προτού ξεκινήσει. 

Αλλά ο Θεός πραγματικά δρα μέσα εμάς, ειδικά μέσω του Μυστηρίου της Κοινωνίας. Αυτός αλλάζει τη ζωή μας, διορθώνει τις πιο αδιόρθωτες καταστάσεις. Και το καθήκον μας είναι να γίνουμε συνάδελφοί Του, εκείνοι που όχι μόνο δεν τον εμποδίζουν, αλλά και τον βοηθούν σ’ αυτόν τον κόσμο. Ολόκληρη η Εκκλησία, όλα τα παιδιά της καλούνται στο ίδιο πράγμα - στον Χριστό δεν χωριζόμαστε σε V.I.P. πρόσωπα και μικρά ανθρωπάκια, στον Χριστό εμείς όλοι έχουμε την ίδια αξία και την ίδια σημασία. Για τον Χριστό, κάθε άνθρωπος αποτελεί V.I.P. πρόσωπο. Όλοι οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας, τον φύλο, την εθνικότητα, την κοινωνική ιδιοκτησία και τις πνευματικές ικανότητες, καλούνται να γίνουν μάρτυρες του γεγονότος ότι ο Χριστός είναι ο Αληθινός Θεός μας.

Για να ακολουθήσει το δρόμο του μαθητή, του μάρτυρα και του συνεργάτη του Θεού, δεν χρειάζεται κάποιο ειδικό δίπλωμα, παρά μόνο η πίστη - αυτό το μικρό πράγμα που μπορεί ακόμη και να μετακινεί βουνά. Ο Θεός θα κάνει τα υπόλοιπα μόνος του.